Ένα από τα ομορφότερα φαράγγια των Χανίων είναι το Σφακιανό φαράγγι ή φαράγγι του Βαρθολομά όπως ονομάζεται εναλλακτικά, αν και είναι περισσότερο γνωστό με την πρώτη ονομασία.
Βρίσκεται στα νότια παράλια του νομού Χανίων στην επαρχία Σφακίων με τα αμέτρητα και απρόσιτα φαράγγια της.
Έχει μήκος 6,5 χιλιόμετρα και η πεζοπορία μέσα στην κοίτη του είναι σχετικά εύκολη και βατή, ανάλογα με το πως το βλέπει ο καθένας.
Υπάρχουν δύο επιλογές για να φτάσει κάποιος στην αρχή του φαραγγιού: ο πρώτος και ευκολότερος είναι με αυτοκίνητο εξοπλισμένο για βουνά από το χωριό Ίμπρος ακολουθώντας ένα χωματόδρομο 10 χιλιομέτρων.
Ο δεύτερος και σαφώς πιο επίπονος αλλά και πιο ενδεδειγμένος για να απολαύσει κανείς τη φύση είναι ξεκινώνυας από τη συνοικία Αμμουδάρι του χωριού Ασκύφου, όπου ακολουθώντας το μονοπάτι Ε4 προσεγγίζεται το οροπέδιο της Ταύρης με το καταφύγιο του ΕΟΣ Χανίων.
Ακολούθως συναντάμε το οροπέδιο Νιάτο βλέποντας τριγύρω τις επιβλητικές κορυφές Κάστρο και Φανάρι, εν συνεχεία βρίσκουμε το εγκαταλελειμένο χωριό Καλοί Λάκκοι και τέλος μετά από μισάωρο επιπλέον περπάτημα σε μια ρεματιά προσεγγίζουμε τον παλαιό οικισμό Άγιο Παύλο με το εκκλησάκι που έχτισαν κάτοικοι της Χώρας Σφακίων το 1407.
Ουσιαστικά λοιπόν από τον Άγιο Παύλο αρχίζει η πεζοπορία μέσα στο Σφακιανό φαράγγι, το οποίο διασχίζεται στη συντριπτική του πλειονότητα μέσα στην ξερή κοίτη του και περπατώντας πάνω σε χοχλάδι, δηλαδή κάπως άγριο και κοφτερό πέτρωμα.
Ξεκινάει από υψόμετρο 1200 μέτρων και απαιτούνται γύρω στις 3 ώρες για τη διάσχισή του, κατά τη διάρκεια των οποίων ο πεζοπόρος θα μπορέσει να θαυμάσει το άγριο φυσικό τοπίο με την πλούσια από πρίνους, πεύκα, κυπαρίσσια και κουκουναριές αυτοφυή βλάστηση του φαραγγιού.
Μπορεί το Σφακιανό φαράγγι να μην έχει τη φήμη της Σαμαριάς, την αγριάδα του Κλάδου ή της Τρυπητής, τα υψηλά κάθετα τοιχώματα της Αράδαινας, αλλά σίγουρα παρουσιάζει τη δική του μοναδική ομορφιά, ασχέτως εάν δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό ακόμα.
Όσο όμως εντυπωσιακές εικόνες συναντάμε καθόλη τη διάρκεια της πεζοπορίας μέσα στο φαράγγι, όταν φτάνουμε κοντά στην έξοδό του, άλλο τόσο οι θετικές εντυπώσεις δίνουν τη θέση τους στον προβληματισμό λόγω της καταστροφής που μπορεί να προκαλέσει ο άνθρωπος στο παρθένο τοπίο.
Ο λόγος είναι η ύπαρξη ενός απαίσιου, καταστροφικού και αντιαισθητικού νταμαριού στο τέλος του φαραγγιού στην τοποθεσία Πορόλαγγο πάνω στον αμαξωτό δρόμο που οδηγεί στη Χώρα Σφακίων.
Η γνώμη μου είναι ότι δεν έχει κάποια ιδιαίτερη δυσκολία το Σφακιανό φαράγγι, δεν έχει δηλαδή δύσκολα περάσματα, δεν έχει αυξομειώσεις ύψους, το περπάτημα γίνεται πάνω στην τεράστια σε πλάτος κοίτη του ποταμού σε ελαφρώς κουραστικό χοχλάδι, το τοπίο είναι πανέμορφο και καταπράσινο αποζημιώνοντας μας για την κούραση που πιθανώς κάποιος να υποστεί.
Χαρακτηρίζεται ως το πλέον ενδιαφέρον από φυτολογικής σκοπιάς φαράγγι των Σφακίων, αφού φιλοξενεί μια μεγάλη γκάμα από τη χλωρίδα του νησιού.
Προσωπικά όταν είχα διασχίσει το φαράγγι αυτό τον Απρίλιο του 2012 είχα κουραστεί κάπως περπατώντας επί 3 ώρες πάνω στο σκληρό πέτρωμα της κοίτης, αφού προηγουμένως όμως είχαμε περπατήσει μια απόσταση 8 χιλιομέτρων από τα Ασκύφου συνολικής διάρκειας 5 ωρών περίπου, οπότε όταν εισήλθαμε στο φαράγγι είχαμε συμπληρώσει ένα σεβαστό χρονικό όριο με την επακόλουθη κόπωση, λογικά λοιπόν υπήρξε μια κούραση.
Ακολουθεί πλήθος φωτογραφιών από το Σφακιανό φαράγγι μετά από πεζοπορία που είχαμε κάνει με τον Ορειβατικό Σύλλογο Χανίων την Κυριακή 8 Απριλίου 2012.
Βρίσκεται στα νότια παράλια του νομού Χανίων στην επαρχία Σφακίων με τα αμέτρητα και απρόσιτα φαράγγια της.
Έχει μήκος 6,5 χιλιόμετρα και η πεζοπορία μέσα στην κοίτη του είναι σχετικά εύκολη και βατή, ανάλογα με το πως το βλέπει ο καθένας.
Υπάρχουν δύο επιλογές για να φτάσει κάποιος στην αρχή του φαραγγιού: ο πρώτος και ευκολότερος είναι με αυτοκίνητο εξοπλισμένο για βουνά από το χωριό Ίμπρος ακολουθώντας ένα χωματόδρομο 10 χιλιομέτρων.
Ο δεύτερος και σαφώς πιο επίπονος αλλά και πιο ενδεδειγμένος για να απολαύσει κανείς τη φύση είναι ξεκινώνυας από τη συνοικία Αμμουδάρι του χωριού Ασκύφου, όπου ακολουθώντας το μονοπάτι Ε4 προσεγγίζεται το οροπέδιο της Ταύρης με το καταφύγιο του ΕΟΣ Χανίων.
Ακολούθως συναντάμε το οροπέδιο Νιάτο βλέποντας τριγύρω τις επιβλητικές κορυφές Κάστρο και Φανάρι, εν συνεχεία βρίσκουμε το εγκαταλελειμένο χωριό Καλοί Λάκκοι και τέλος μετά από μισάωρο επιπλέον περπάτημα σε μια ρεματιά προσεγγίζουμε τον παλαιό οικισμό Άγιο Παύλο με το εκκλησάκι που έχτισαν κάτοικοι της Χώρας Σφακίων το 1407.
Ουσιαστικά λοιπόν από τον Άγιο Παύλο αρχίζει η πεζοπορία μέσα στο Σφακιανό φαράγγι, το οποίο διασχίζεται στη συντριπτική του πλειονότητα μέσα στην ξερή κοίτη του και περπατώντας πάνω σε χοχλάδι, δηλαδή κάπως άγριο και κοφτερό πέτρωμα.
Ξεκινάει από υψόμετρο 1200 μέτρων και απαιτούνται γύρω στις 3 ώρες για τη διάσχισή του, κατά τη διάρκεια των οποίων ο πεζοπόρος θα μπορέσει να θαυμάσει το άγριο φυσικό τοπίο με την πλούσια από πρίνους, πεύκα, κυπαρίσσια και κουκουναριές αυτοφυή βλάστηση του φαραγγιού.
Μπορεί το Σφακιανό φαράγγι να μην έχει τη φήμη της Σαμαριάς, την αγριάδα του Κλάδου ή της Τρυπητής, τα υψηλά κάθετα τοιχώματα της Αράδαινας, αλλά σίγουρα παρουσιάζει τη δική του μοναδική ομορφιά, ασχέτως εάν δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό ακόμα.
Όσο όμως εντυπωσιακές εικόνες συναντάμε καθόλη τη διάρκεια της πεζοπορίας μέσα στο φαράγγι, όταν φτάνουμε κοντά στην έξοδό του, άλλο τόσο οι θετικές εντυπώσεις δίνουν τη θέση τους στον προβληματισμό λόγω της καταστροφής που μπορεί να προκαλέσει ο άνθρωπος στο παρθένο τοπίο.
Ο λόγος είναι η ύπαρξη ενός απαίσιου, καταστροφικού και αντιαισθητικού νταμαριού στο τέλος του φαραγγιού στην τοποθεσία Πορόλαγγο πάνω στον αμαξωτό δρόμο που οδηγεί στη Χώρα Σφακίων.
Η γνώμη μου είναι ότι δεν έχει κάποια ιδιαίτερη δυσκολία το Σφακιανό φαράγγι, δεν έχει δηλαδή δύσκολα περάσματα, δεν έχει αυξομειώσεις ύψους, το περπάτημα γίνεται πάνω στην τεράστια σε πλάτος κοίτη του ποταμού σε ελαφρώς κουραστικό χοχλάδι, το τοπίο είναι πανέμορφο και καταπράσινο αποζημιώνοντας μας για την κούραση που πιθανώς κάποιος να υποστεί.
Χαρακτηρίζεται ως το πλέον ενδιαφέρον από φυτολογικής σκοπιάς φαράγγι των Σφακίων, αφού φιλοξενεί μια μεγάλη γκάμα από τη χλωρίδα του νησιού.
Προσωπικά όταν είχα διασχίσει το φαράγγι αυτό τον Απρίλιο του 2012 είχα κουραστεί κάπως περπατώντας επί 3 ώρες πάνω στο σκληρό πέτρωμα της κοίτης, αφού προηγουμένως όμως είχαμε περπατήσει μια απόσταση 8 χιλιομέτρων από τα Ασκύφου συνολικής διάρκειας 5 ωρών περίπου, οπότε όταν εισήλθαμε στο φαράγγι είχαμε συμπληρώσει ένα σεβαστό χρονικό όριο με την επακόλουθη κόπωση, λογικά λοιπόν υπήρξε μια κούραση.
Ακολουθεί πλήθος φωτογραφιών από το Σφακιανό φαράγγι μετά από πεζοπορία που είχαμε κάνει με τον Ορειβατικό Σύλλογο Χανίων την Κυριακή 8 Απριλίου 2012.
