Μια ακόμα πολύ όμορφη πεζοπορική εμπειρία είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε με τον Ορειβατικό Σύλλογο Χανίων την Κυριακή 21 Οκτωβρίου στη διαδρομή από το Κουστογέρακο μέχρι τη Σούγια με ταυτόχρονη επίσκεψη στο ενδιαφέρον σπήλαιο του Κύκλωπα στην επαρχία Σελίνου.
Η ορειβατική αποστολή αποτελούνταν από 80 άτομα, ο καιρός ήταν αρκετά καλός και καθαρός, χωρίς κρύο, αλλά ο δρόμος μέχρι να φτάσουμε στο Κουστογέρακο πολύ κουραστικός με αρκετές στροφές.
Το Κουστογέρακο είναι αμφιθεατρικλα χτισμένο σε υψόμετρο 520 μέτρων σκαρφαλωμένο κυριολεκτικά πάνω στα Λευκά Όρη, με τεράστιους ορεινούς όγκους και ατελείωτα πευκοδάση να το σκεπάζουν.
Είναι ένα ιστορικό και μαρτυρικό χωριό, το οποίο ξεκληρίστηκε από τους ναζί την 1η Σεπτεμβρίου 1943, επειδή οι κάτοικοί του τόλμησαν να ζητήσουν το δικαίωμα στην ελευθερία, μαζί με τα διπλανά χωριά Μονή και Λιβαδάς.
Ένα ηρώο πεσόντων έχει στηθεί στην μικρή πλατεία του Κουστογέρακου για να τιμά τη μνήμη των αδικοχαμένων, ενώ παράλληλα έχει στηθεί και η προτομή του καταγόμενου από το Κουστογέρακο Κρητικού επαναστάτη επί Τουρκοκρατίας Γεώργιου Κανδανολέων.
Μέχρι να φτάσουμε ομολογουμένως στο Κουστογέρακο κουραστήκαμε αισθητά από τις πολλές στροφές και αράξαμε λίγο στο μικρό καφενεδάκι της πλατείας για έναν καφέ πριν την έναρξη της πεζοπορίας.
Κατά τις 10:15 αρχίσαμε να περπατάμε κατά ομάδες προς το μονοπάτι που θα μας οδηγούσε στη Σούγια μετά από 3-4 ώρες.
Αρχικώς περπατήσαμε μέσα από τα στενάκια του χωριού και μετά από λίγο πήραμε έναν εύκολο αγροτικό χωματόδρομο που χρησιμοποιούν οι βοσκοί για να βρούμε το σηματοδοτημένο μονοπάτι.
Συναντήσαμε μερικές στάνες ολόγυρα μέχρι να βγούμε από τα όρια του χωριού και να μπούμε στο μονοπάτι που έχει σταμπάρει ο Ορειβατικός Χανίων, βλέποντας πίσω μας το Κουστογέρακο, ενώ μπροστά μας ξεφύτρωναν πυκνές συστάδες με πεύκα και στο βάθος του ορίζοντα η χερσόνησος της Σούγιας και το Λιβυκό πέλαγος.
Σε αυτό το κομμάτι η πεζοπορία ήταν ουσιαστικά περίπατος σε ομαλό και ελαφρώς κατηφορικό χωματόδρομο, περνώντας πότε ανάμεσα από πευκοδάση και πότε από θαμνότοπους και βοσκοτόπια, με τη θέα προς το Λιβυκό πέλαγος συνεχώς να ανοίγεται καμαρωτή μπροστά μας.
Όσο κατηφορίζαμε στο χωματόδρομο η βλάστηση με τα πεύκα αραίωνε σταδιακά και το φρυγανικό τοπίο κυριαρχούσε τριγύρω, αλλά ο καιρός ήταν σύμμαχος μας, αφού ναι μεν είχε ηλιοφάνεια, αλλά δεν είχε ζέστη.
Το μόνο που μου προξένησε δυσμενή εντύπωση ήταν οι στύλοι της ΔΕΗ που δίνουν ρεύμα σε μια κεραία κινητής τηλεφωνίας εκεί κοντά.
Επίσης εντυπωσιακή ήταν και η αντανάκλαση του ήλιου στα νερά του Λιβυκού πελάγους, με αποτέλεσμα ένα συγκλονιστικό λαμπύρισμα της θάλασσας που σε έκανε να αναρωτιέσαι πόσο όμορφες αντιθέσεις δημιουργεί η Φύση όταν έχει κέφια.
Μετά από περίπου μια ώρα δρόμου εγκαταλείψαμε τον αγροτικό δρόμο και κόψαμε νοτιοδυτικά όπως συνεχίζει το μονοπάτι μπαίνοντας σε ένα σχετικά δύσβατο κομμάτι μέσα από αγκαθωτούς θάμνους, με κατηφορική πορεία, ελάχιστη δενδροκάλυψη, αλλά και τη θάλασσα να μας παρακολουθεί ανυπόμονη από κάτω, ώσπου ξεπρόβαλε στο βάθος μιας και είχε καθαρό ορίζοντα η Γαύδος και η Γαυδοπούλα.
Η θέα προς τις δυο νοτιότερες γωνιές γης της Ευρώπης ήταν μοναδική και κάτι παραπάνω από ελκυστική κάνοντας πολλούς να φωτογραφηθούν με αυτό το φόντο πίσω τους.
Σε αυτό το κομμάτι της διαδρομής δεν υπάρχει χαραγμένο μονοπάτι και κάναμε ζιγκ ζαγκ για να αποφεύγουμε τους πολλούς θάμνους και την απότομη κλίση, μέχρι να αφήσουμε την θαμνοπλαγιά και να καταλήξουμε σε ένα μικρό πευκόδασος για μια σύντομη στάση μετά από μισάωρη κατάβαση στην προαναφερθείσα ρεματιά με το φρυγανικό οικοσύστημα.
Από το δασάκι αυτό συνεχίσαμε για την περιβόητη σπηλιά του Πολύφημου που απείχε μόλις πέντε λεπτά.
Η σπηλιά αυτή έχει δύο εισόδους με μια τεράστια πέτρα να φράζει μέρος της ενιαίας εισόδου, την οποία λένε ότι τοποθέτησε εκεί ο Οδυσσέας για να μη μπει μέσα ο Κύκλωπας.
Καταλαμβάνει μια σχετικά μεγάλη έκταση, έχει αρκετά ενδιαφέρων διάκοσμο, όχι τόσο σε σταλακτίτες όσο σε σπηλαιολογικούς μαρμάρινους σχηματισμούς με αυτόν που ξεχωρίζει να έχει το σχήμα θρόνου και βρίσκεται σε υψόμετρο 250 μέτρων από τη θάλασσα.
Αφού ολοκληρώσαμε την επίσκεψη στη σπηλιά που ήταν και το κλου της πεζοπορίας ακολουθήσαμε ξανά κατηφορική πορεία περνώντας ανάμεσα από διάσπαρτες δασικές συστάδες και θαμνότοπους μέχρι να μπούμε στο παραλιακό Ε4 που θα μας οδηγούσε στη Σούγια ξεπερνώντας μια ακόμα απότομη βουνοπλαγιά.
Όσον αφορά το συγκεκριμένο τμήμα του Ε4 που οδηγεί στη Σούγια, είναι πολύ βατό, χωρίς κατηφόρες και με λίγες μικρές ανηφόρες, σχεδιασμένο περίπου 50-60 μέτρα πάνω από τη θάλασσα και περνάει ανάμεσα από αρκετά μικρά πευκοδάση που ομορφαίνουν αρκετά την πεζοπορία και ευχαριστούν τον περιπατητή, δηλαδή δεν έχει σχέση με το υπόλοιπο Ε4 των Χανίων που στην πλειοψηφία του περνάει μέσα από γυμνά και άγρια εδάφη.
Κάποια στιγμή φτάνει πάνω από τη Σούγια βορειοανατολικά του χωριού και στη συνέχεια μπαίνουμε σε έναν κατηφορικό αγροτικό χωματόδρομο με πολλές στροφές καταλήγει στο χωριό, αλλά επίσης υπάρχει και μια μικρή παράκαμψη που περνάει μέσα από μερικές στάνες και ελαιώνες και καταλήγει στην ανατολική παραλία της Σούγιας εκεί που εκβάλλει ο ποταμός.
Ακολούθως είχαμε μπροστά μας 3 ώρες για μπάνιο και ξεκούραση στις ταβέρνες της Σούγιας τις οποίες τιμήσαμε δεόντως, ενώ και η θάλασσα παρά το προχωρημένο της τουριστικής σεζόν είχε αρκετό κόσμο, αλλά κυρίως ήταν σχετικά ζεστή αν και βρισκόμαστε στα τέλη Οκτωβρίου.
Η διαδρομή αυτή ξεκινώντας από το Κουστογέρακο, περνάει από τη σπηλιά του Πολύφημου και τελειώνει στη Σούγια μέσω του παραλιακού μονοπατιού Ε4 συγκαταλέγεται στις 9 πράσινες διαδρομές που έχει αναδείξει ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων και είναι σηματοδοτημένη με μπλε και λευκές κάθετες λωρίδες σε πολλά και εμφανή σημεία κυρίως σε μεγάλες πέτρες και βράχους.
Όμως στο μονοπάτι Ε4 πολλές πινακίδες σηματοδοσίας θέλουν αντικατάσταση καθώς έχουν υποστεί φυσική φθορά και ανθρώπινη επέμβαση, όπως και σε πολλές άλλες διαδρομές στα νότια των Χανίων.
Είναι μια εύκολη εκδρομή με βαθμό δυσκολίας 2 και απαιτεί περίπου 3,5-4 ώρες χαλαρής πορείας.
Ακολουθούν φωτογραφίες από την ορειβατική εξόρμηση:
Απόψεις από το χωριό Κουστογέρακο με το μνημείο των εκτελεσθέντων
Πηγαίνοντας από το Κουστογέρακο προς τη σπηλιά του Πολύφημου με μοναδική θέα προς το Λιβυκό πέλαγος!!
Η σπηλιά του Πολύφημου Κύκλωπα
Ακολουθώντας το παραλιακό μονοπάτι Ε4 με τελικό προορισμό τη Σούγια
Η Σούγια από το μονοπάτι Ε4 στη βορειοανατολική πλαγιά του χωριού
Η ορειβατική αποστολή αποτελούνταν από 80 άτομα, ο καιρός ήταν αρκετά καλός και καθαρός, χωρίς κρύο, αλλά ο δρόμος μέχρι να φτάσουμε στο Κουστογέρακο πολύ κουραστικός με αρκετές στροφές.
Το Κουστογέρακο είναι αμφιθεατρικλα χτισμένο σε υψόμετρο 520 μέτρων σκαρφαλωμένο κυριολεκτικά πάνω στα Λευκά Όρη, με τεράστιους ορεινούς όγκους και ατελείωτα πευκοδάση να το σκεπάζουν.
Είναι ένα ιστορικό και μαρτυρικό χωριό, το οποίο ξεκληρίστηκε από τους ναζί την 1η Σεπτεμβρίου 1943, επειδή οι κάτοικοί του τόλμησαν να ζητήσουν το δικαίωμα στην ελευθερία, μαζί με τα διπλανά χωριά Μονή και Λιβαδάς.
Ένα ηρώο πεσόντων έχει στηθεί στην μικρή πλατεία του Κουστογέρακου για να τιμά τη μνήμη των αδικοχαμένων, ενώ παράλληλα έχει στηθεί και η προτομή του καταγόμενου από το Κουστογέρακο Κρητικού επαναστάτη επί Τουρκοκρατίας Γεώργιου Κανδανολέων.
Μέχρι να φτάσουμε ομολογουμένως στο Κουστογέρακο κουραστήκαμε αισθητά από τις πολλές στροφές και αράξαμε λίγο στο μικρό καφενεδάκι της πλατείας για έναν καφέ πριν την έναρξη της πεζοπορίας.
Κατά τις 10:15 αρχίσαμε να περπατάμε κατά ομάδες προς το μονοπάτι που θα μας οδηγούσε στη Σούγια μετά από 3-4 ώρες.
Αρχικώς περπατήσαμε μέσα από τα στενάκια του χωριού και μετά από λίγο πήραμε έναν εύκολο αγροτικό χωματόδρομο που χρησιμοποιούν οι βοσκοί για να βρούμε το σηματοδοτημένο μονοπάτι.
Συναντήσαμε μερικές στάνες ολόγυρα μέχρι να βγούμε από τα όρια του χωριού και να μπούμε στο μονοπάτι που έχει σταμπάρει ο Ορειβατικός Χανίων, βλέποντας πίσω μας το Κουστογέρακο, ενώ μπροστά μας ξεφύτρωναν πυκνές συστάδες με πεύκα και στο βάθος του ορίζοντα η χερσόνησος της Σούγιας και το Λιβυκό πέλαγος.
Σε αυτό το κομμάτι η πεζοπορία ήταν ουσιαστικά περίπατος σε ομαλό και ελαφρώς κατηφορικό χωματόδρομο, περνώντας πότε ανάμεσα από πευκοδάση και πότε από θαμνότοπους και βοσκοτόπια, με τη θέα προς το Λιβυκό πέλαγος συνεχώς να ανοίγεται καμαρωτή μπροστά μας.
Όσο κατηφορίζαμε στο χωματόδρομο η βλάστηση με τα πεύκα αραίωνε σταδιακά και το φρυγανικό τοπίο κυριαρχούσε τριγύρω, αλλά ο καιρός ήταν σύμμαχος μας, αφού ναι μεν είχε ηλιοφάνεια, αλλά δεν είχε ζέστη.
Το μόνο που μου προξένησε δυσμενή εντύπωση ήταν οι στύλοι της ΔΕΗ που δίνουν ρεύμα σε μια κεραία κινητής τηλεφωνίας εκεί κοντά.
Επίσης εντυπωσιακή ήταν και η αντανάκλαση του ήλιου στα νερά του Λιβυκού πελάγους, με αποτέλεσμα ένα συγκλονιστικό λαμπύρισμα της θάλασσας που σε έκανε να αναρωτιέσαι πόσο όμορφες αντιθέσεις δημιουργεί η Φύση όταν έχει κέφια.
Μετά από περίπου μια ώρα δρόμου εγκαταλείψαμε τον αγροτικό δρόμο και κόψαμε νοτιοδυτικά όπως συνεχίζει το μονοπάτι μπαίνοντας σε ένα σχετικά δύσβατο κομμάτι μέσα από αγκαθωτούς θάμνους, με κατηφορική πορεία, ελάχιστη δενδροκάλυψη, αλλά και τη θάλασσα να μας παρακολουθεί ανυπόμονη από κάτω, ώσπου ξεπρόβαλε στο βάθος μιας και είχε καθαρό ορίζοντα η Γαύδος και η Γαυδοπούλα.
Η θέα προς τις δυο νοτιότερες γωνιές γης της Ευρώπης ήταν μοναδική και κάτι παραπάνω από ελκυστική κάνοντας πολλούς να φωτογραφηθούν με αυτό το φόντο πίσω τους.
Σε αυτό το κομμάτι της διαδρομής δεν υπάρχει χαραγμένο μονοπάτι και κάναμε ζιγκ ζαγκ για να αποφεύγουμε τους πολλούς θάμνους και την απότομη κλίση, μέχρι να αφήσουμε την θαμνοπλαγιά και να καταλήξουμε σε ένα μικρό πευκόδασος για μια σύντομη στάση μετά από μισάωρη κατάβαση στην προαναφερθείσα ρεματιά με το φρυγανικό οικοσύστημα.
Από το δασάκι αυτό συνεχίσαμε για την περιβόητη σπηλιά του Πολύφημου που απείχε μόλις πέντε λεπτά.
Η σπηλιά αυτή έχει δύο εισόδους με μια τεράστια πέτρα να φράζει μέρος της ενιαίας εισόδου, την οποία λένε ότι τοποθέτησε εκεί ο Οδυσσέας για να μη μπει μέσα ο Κύκλωπας.
Καταλαμβάνει μια σχετικά μεγάλη έκταση, έχει αρκετά ενδιαφέρων διάκοσμο, όχι τόσο σε σταλακτίτες όσο σε σπηλαιολογικούς μαρμάρινους σχηματισμούς με αυτόν που ξεχωρίζει να έχει το σχήμα θρόνου και βρίσκεται σε υψόμετρο 250 μέτρων από τη θάλασσα.
Αφού ολοκληρώσαμε την επίσκεψη στη σπηλιά που ήταν και το κλου της πεζοπορίας ακολουθήσαμε ξανά κατηφορική πορεία περνώντας ανάμεσα από διάσπαρτες δασικές συστάδες και θαμνότοπους μέχρι να μπούμε στο παραλιακό Ε4 που θα μας οδηγούσε στη Σούγια ξεπερνώντας μια ακόμα απότομη βουνοπλαγιά.
Όσον αφορά το συγκεκριμένο τμήμα του Ε4 που οδηγεί στη Σούγια, είναι πολύ βατό, χωρίς κατηφόρες και με λίγες μικρές ανηφόρες, σχεδιασμένο περίπου 50-60 μέτρα πάνω από τη θάλασσα και περνάει ανάμεσα από αρκετά μικρά πευκοδάση που ομορφαίνουν αρκετά την πεζοπορία και ευχαριστούν τον περιπατητή, δηλαδή δεν έχει σχέση με το υπόλοιπο Ε4 των Χανίων που στην πλειοψηφία του περνάει μέσα από γυμνά και άγρια εδάφη.
Κάποια στιγμή φτάνει πάνω από τη Σούγια βορειοανατολικά του χωριού και στη συνέχεια μπαίνουμε σε έναν κατηφορικό αγροτικό χωματόδρομο με πολλές στροφές καταλήγει στο χωριό, αλλά επίσης υπάρχει και μια μικρή παράκαμψη που περνάει μέσα από μερικές στάνες και ελαιώνες και καταλήγει στην ανατολική παραλία της Σούγιας εκεί που εκβάλλει ο ποταμός.
Ακολούθως είχαμε μπροστά μας 3 ώρες για μπάνιο και ξεκούραση στις ταβέρνες της Σούγιας τις οποίες τιμήσαμε δεόντως, ενώ και η θάλασσα παρά το προχωρημένο της τουριστικής σεζόν είχε αρκετό κόσμο, αλλά κυρίως ήταν σχετικά ζεστή αν και βρισκόμαστε στα τέλη Οκτωβρίου.
Η διαδρομή αυτή ξεκινώντας από το Κουστογέρακο, περνάει από τη σπηλιά του Πολύφημου και τελειώνει στη Σούγια μέσω του παραλιακού μονοπατιού Ε4 συγκαταλέγεται στις 9 πράσινες διαδρομές που έχει αναδείξει ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων και είναι σηματοδοτημένη με μπλε και λευκές κάθετες λωρίδες σε πολλά και εμφανή σημεία κυρίως σε μεγάλες πέτρες και βράχους.
Όμως στο μονοπάτι Ε4 πολλές πινακίδες σηματοδοσίας θέλουν αντικατάσταση καθώς έχουν υποστεί φυσική φθορά και ανθρώπινη επέμβαση, όπως και σε πολλές άλλες διαδρομές στα νότια των Χανίων.
Είναι μια εύκολη εκδρομή με βαθμό δυσκολίας 2 και απαιτεί περίπου 3,5-4 ώρες χαλαρής πορείας.
Ακολουθούν φωτογραφίες από την ορειβατική εξόρμηση:
Απόψεις από το χωριό Κουστογέρακο με το μνημείο των εκτελεσθέντων
Πηγαίνοντας από το Κουστογέρακο προς τη σπηλιά του Πολύφημου με μοναδική θέα προς το Λιβυκό πέλαγος!!
Η σπηλιά του Πολύφημου Κύκλωπα
Ακολουθώντας το παραλιακό μονοπάτι Ε4 με τελικό προορισμό τη Σούγια
Η Σούγια από το μονοπάτι Ε4 στη βορειοανατολική πλαγιά του χωριού
