Πετρές Ασκύφου-Τρικουκιά-Σκαφίδια-Ανώπολη

Την Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013 ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων πραγματοποίησε άλλη μια εντυπωσιακή πεζοπορία στις νότιες υπώρρειες των Λευκών Ορέων στην επαρχία Σφακίων.
Στην εκδρομή συμμετείχαν περίπου 55 άτομα, αν και ο αριθμός των συμμετεχόντων αναμενόταν μεγαλύτερος, εξαιτίας όμως των δυσμενών προβλέψεων για κακοκαιρία πολλοί δεν ήρθαν, αν και οι προβλέψεις έπεσαν έξω με τον καιρό να είναι ο καταλληλότερος για πεζοπορία στην καρδιά του φθινοπώρου.
Ξεκινήσαμε την πεζοπορία από τη μικρή γειτονιά Πετρές του χωριού Ασκύφου, το οποίο σε καλοσωρίζει με το τεράστιο οροπέδιο του στην είσοδο της επαρχίας Σφακίων από τα βόρεια, περικλειόμενο από πολλές κορυφές της Σφακιανής Μαδάρας.
Αντικειμενικός σκοπός της πεζοπορικής δραστηριότητας ήταν να ακολουθήσουμε το πολύ παλαιό λιθόστρωτο μονοπάτι που χρησιμοιούσαν οι Σφακιανοί για να μετακινηθούν από τα Ασκύφου στην Ανώπολη, τα δύο κεφαλοχώρια της επαρχίας παλαιότερα.
Ξεκινώντας λοιπόν την πεζοπορία αρχικά σε έναν αδιάφορο χωματόδρομο, μπήκαμε στο καλντερίμι αυτό το οποίο μας έμπασε κατευθείαν μέσα σε μια δασωμένη πλαγιά, κατάφυτη από οριζοντιόκλαδα κυπαρίσσια με προορισμό τη χαράδρα της Στραβόραχης.
Το μονοπάτι αυτό είναι αρκετά καλογραμμένο και βατό, κυρίως ανηφορικό και προσφέρει όμορφη θέα προς τις τριγύρω καταπράσινες ρεματιές που πάνε παράλληλα με το μονοπάτι και προς το οροπέδιο του Ασκύφου.
Αν και δεν έχει συντηρηθεί από τότε που εγκαταλείφθηκε η χρήση του, το μονοπάτι αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα παλιάς λαϊκής αρχιτεκτονικής στο σχεδιασμό και τον τρόπο κατασκευής του με τις ξερολιθιές να αποτελούν το κυρίαρχο στοιχείο.
Αυτό το μονοπάτι άλλωστε ήταν ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας μεταξύ Ασκύφου και Ανώπολης, πριν χαραχτεί το σύγχρονο οδικό δίκτυο.
Όπως είναι σήμερα το μονοπάτι σε εντυπωσιάζει με τον τρόπο κατασκευής του, αλλά και τον κόπο που έριξαν οι τότε εργάτες μέχρι να κατασκευαστεί σε όλο το μήκος του.
Σήμερα αρκετές πέτρες-χοχλάδια έχουν πέσει μέσα στο λιθόστρωτο μονοπάτι, που δυσκολεύουν λίγο το περπάτημα σε συνδυασμό με την ανηφορική του κλίση σε πάρα πολλά σημεία.
Το υψόμετρο όσο ακολουθείς το μονοπάτι ανεβαίνει συνεχώς, αλλά το περπάτημα ανάμεσα στο δάσος που κατακλύζει τη ρεματιά πραγματικά σε αποζημιώνει και προσφέρει μοναδικές φθινοπωρινές εικόνες.
Μετά από περίπου μιάμιση ώρα πεζοπορία στο μονοπάτι αυτό, το παρακάμψαμε και μπήκαμε στην ξερή κοίτη της χαράδρας της Στραβόραχης η οποία ήταν ανηφορική και λίγο επίπονη, με τη βλάστηση να αραιώνει αρκετά και να δίνει τη θέση της σε θαμνότοπους και μεμονωμένες συστάδες από κυπαρίσσια και πρίνους.
Μετά από λίγο η κοίτη της Στραβόραχης μας οδήγησε σε ένα μικρό αλλά πανέμορφο οροπέδιο τον Ξερόκαμπο, το οποίο περιτριγυρίζεται από μερικά ξερά υψώματα, στην ουσία είναι βοσκότοπος με χαμηλή θαμνώδη βλάστηση και μερικούς πρίνους να σπάνε τη μονοτονία, αλλά προσφέρεται για συλλογή σταμναγκαθιού.
Επίσης στον Ξερόκαμπο βρίσκονται και μερικές υπόγειες θολωτές στέρνες που χρησιμοποιούνται για την άρδευση στις παρακείμενες στάνες της περιοχής, ενώ προς το τέλος του οροπεδίου υπάρχουν και μερικά παλιά αλώνια και μιτάτα.
Αφού ξεκουραστήκαμε για λίγο στο Ξερόκαμπο ακολούθως αρχίσαμε να ανηφορίζουμε προς τη ρεματιά που βρίσκεται στα νότια του οροπεδίου.
Η ρεματιά αυτή είναι πολύ ανηφορική, σε ανώμαλο πετρώδες έδαφος, χωρίς δασοκάλυψη με το τοπίο να αλλάζει άρδην συγκρινόμενο με το λιθόστρωτο μονοπάτι και να μετατρέπεται στο κλασσικό άνυδρο και ξερό των Σφακίων με χαμηλή βλάστηση από θάμνους και λίγα δέντρα.
Μόλις ανεβήκαμε τη ρεματιά μπήκαμε σε ένα πολύ όμορφο μονοπάτι κατεβαίνοντας από την πίσω πλευρά της ρεματιάς,χωρίς τεχνικές δυσκολίες το οποίο περνούσε από αρκετά πλατώματα και μικρά δασάκια με κυπαρίσσια, δρεις, πρίνους κλπ.
Περάσαμε πάνω το εγκαταλελειμένο χωριό Καλοί Λάκκοι κατευθυνόμενοι προς την τοποθεσία Τρικουκιά.
Εξερχόμενοι από τη Στραβόραχη που ξεκινάει από τον Ξερόκαμπο και παρακάμπτει τους Καλούς Λάκκους καταλήξαμε σε ένα χωματόδρομο που μετά από λίγο μας έβγαλε στην Τρικουκιά.
Η Τρικουκιά είναι ένα μικρό καταπράσινο πλάτωμα που φιλοξενεί μερικές στάνες και καταλύμματα βοσκών, αλλά και ένα σπάνιο είδος δέντρου την τρικουκιά από το οποίο πήρε το όνομά της και η τοποθεσία.
Η τρικουκιά είναι ένα δέντρο που αποδίδει χαρακτηριστικούς κόκκινους στρογγυλούς καρπούς δίνοντας μια ξεχωριστή ομορφιά στο συγκεκριμένο είδος, είναι πιο γνωστό ως κράταιγος.
Υπάρχουν μερικές δεκάδες τρικουκιές που φύονται στην περιοχή, πουθενά αλλού όμως, γι' αυτό και το δέντρο αυτό δίνει έναν μοναδικό τόνο ομορφιάς στην περιοχή μιας και το πετύχαμε στο απόγειο της καρποφορίας του.
Μένοντας για μισή ώρα περίπου στην Τρικουκιά για να φορτίσουμε τις μπαταρίες μας, στη συνέχεια ακολουθήσαμε τον ίδιο χωματόδρομο που περνάει από την Τρικουκιά για ένα εικοσάλεπτο μέχρι να μπούμε και πάλι σε βουνίσια μονοπάτια.
Παρακάμπτοντας τον χωματόδρομο μπήκαμε και πάλι σε μια δασωμένη πλαγιά πευκόφυτη αυτή τη φορά περπατώντας ανάμεσα σε ένα απρόσμενα όμορφο και πυκνό πευκοδάσος το οποίο καλύπτει όλη την περιοχή η οποία είναι καταπράσινη.
Η πορεία μας μέσα στο δάσος με τα πεύκα και τα κυπαρίσσια διήρκεσε περίπου 40 λεπτά απολαμβάνοντας το σπάνιο δασικό τοπίο, πράγμα σπάνιο για την Κρήτη, έως ότου βγήκαμε σε ένα μικρό ξέφωτο για μια στάση ξεκούρασης.
Απ' όσο μπορώ να καταλάβω ανεβαίναμε και πάλι υψομετρικά περνώνας 2 ρεματιές καταπράσινες και με αρκετά πυκνή βλάστηση.
Μετά την ολιγόλεπτη στάση πήραμε το τελικό δασωμένο μονοπάτι για την τοποθεσία Σκαφίδια, που απείχε ακόμα μια ώρα από το σημείο που βρισκόμασταν.
Το μονοπάτι αυτό ήταν και πάλι δασικό μέσα από πυκνές συστάδες πεύκων και κυπαρισσιών, εναλασσόμενο με καρυδιές, πλατάνια, λεύκες, πρίνους και χαρουπιές, ενώ το φθινοπωρινό φύλλωμα που είχαν αποκτήσει αρκετά δέντρα έκανε το τοπίο να μοιάζει με ζωγραφιά.
Περπατώντας για κάμποση ώρα στην καταπράσινη αυτή πλαγιά καταλήξαμε σε έναν χωματόδρομο, προφανώς τον ίδιο που περνάει από την Τρικουκιά και μετά από μισή ώρα κατηφορικής πορείας καταλήξαμε στην τοποθεσία Σκαφίδια με την ομώνυμη πηγή.
Από τα Σκαφίδια ανά ομάδες μεταφερθήκαμε με δύο αγροτικά οχήματα μέχρι το χωριό της Ανώπολης καλύπτοντας μια απόσταση  10 χιλιομέτρων μέσα από σκληρό απότομο χωματόδρομο γεμάτο στροφές καροτσάδα στην Ανώπολη μετά από μισή ώρα.
Στον αρχικό προγραμματισμό της εκδρομής ήταν μετά τα Σκαφίδια να κατευθυνθούμε προς το έρημο χωριό Μουρί και από εκεί να βγούμε στην Ανώπολη, αλλά επειδή καθυστέρησαν πολλοί να φτάσουν στα Σκαφίδια το αφήσαμε.
Καταλήγοντας στην Ανώπολη αράξαμε σε μια παραδοσιακή ταβέρνα του χωριού για σφακιανές πίτες και τσικουδιές και περίπου στις 5 το απόγευμα αναχωρήσαμε για τα Χανιά.
Η διαδρομή Πετρές-Τρικουκιά-Σκαφίδια-Μουρί περιλαμβάνεται στις 9 πράσινες διαδρομές του ΕΟΣ Χανίων και η ολοκλήρωσή της επιτυγχάνεται σε 5-6 ώρες, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά από το Σύλλογο.
Ο βαθμός δυσκολίας κυμαίνεται στο 3, η πορεία στο μεγαλύτερο κομμάτι της είναι ανηφορική σε δασωμένα μονοπάτια που χαρίζουν πανέμορφες εικόνες, δε θα τη συνιστούσα σε αρχάριους, αλλά ένας έμπειρος πεζοπορίες δε θα συναντήσει ιδιαίτερες δυσκολίες.
Όταν πραγματοποιήθηκε η εκδρομή ο καιρός ήταν καταπλητικός για πεζοπορία, αφού επικρατούσε συννεφιά όχι όμως πυκνή για να προκαλέσει βροχή.
Και στην άλλη βόλτα συνοδοιπόροι!!!!!!!

Ξεκινώντας την πορεία μας από τη γειτονιά Πετρές στο οροπέδιο του Ασκύφου.

Μπαίνοντας στο παλιό λιθόστρωτο μονοπάτι που συνέδεε τα Ασκύφου με την Ανώπολη.

Στη χαράδρα της Στραβόραχης με προορισμό τον Ξερόκαμπο.

Στο οροπέδιο του Ξερόκαμπου με τις υπόγειες θολωτές στέρνες.

Πηγαίνοντας προς την Τρικουκιά.

Στην περιοχή Τρικουκιά.

Από την Τρικουκιά ακολουθώντας την πευκόφυτη ρεματιά προς τα Σκαφίδια.

Στην περιοχή Σκαφίδια τελικό προορισμό της πεζοπορίας.