Στάση Γαμπά-κορυφή Ερικοπή-Αμπέλια-Κάμποι

Την Κυριακή 30 Μαρτίου 2014 ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων πραγματοποίησε ορειβατική εξόρμηση στην Κεραμειανή Μαδάρα, δηλαδή στην περιοχή των Λευκών Ορέων που ανήκει στην ευρύτερη περιοχή των Κεραμειών στην επαρχία Κυδωνίας.

Συγκεκριμένα περπατήσαμε στη διαδρομή στάση Γαμπά-κορυφή Ερικοπή-Αμπέλια-καταφύγιο του Βόλικα-Κάμποι ξεκινώντας από το ορεινό χωριό Κάμποι.

Μεταφερθήκαμε από το χωριό με αγροτικά ανά ομάδες μέχρι το σημείο έναρξης της πεζοπορίας στη στάση Γαμπά, περίπου 7 χιλιόμετρα μακρύτερα.

Στην αρχή και για ένα μισάωρο περίπου περπατήσαμε σε χωματόδρομο που ανήκει σε βοσκούς ανάμεσα από στάνες, μέχρι που φτάσαμε σε ένα μικρό οροπέδιο έτσι ώστε να συγκεντρωθούμε και να αρχίσει η ανάβαση προς τη χαμηλή κορυφή Ερικοπή.

Μόλις μαζευτήκαμε αρχίσαμε την πεζοπορία σε ένα ελαφρώς ανηφορικό υποτυπώδες μονοπάτι, με χαμηλή θαμνώδη βλάστηση για μερικά λεπτά, και ακολούθως εΙσήλθαμε μέσα σε μια ρεματιά με πυκνά κυπαρισσοδάση και πευκοδάση, τραβερσάραμε ακόμα με μια ρεματιά με παρόμοια φυτοκάλυψη και μετά από μιας ώρας πεζοπορία πραγματοποιήσαμε μια στάση για ξεκούραση για μερικά λεπτά.

Το μονοπάτι ήταν μέτριας δυσκολίας με χοντρό πέτρωμα, σχεδιασμένο στο φρύδι της ρεματιάς, πάνω από τη ξερή κοίτη κάποιου άγνωστου μικρού παραφάραγγου της περιοχής, με μια μικρή κλίση, πολλά σκαμπανεβάσματα, αλλά μέσα από συνεχές δάσος, συνολικά όλες οι ρεματιές τριγύρω στους πρόποδες της Ερικοπής φιλοξενούν πολύ πράσινο.

Μετά τη φόρτιση των μπαταριών από τη στάση αρχίσαμε την τελική ανάβαση προς τη χαμηλή αυτή κορυφή της Κεραμειανής Μαδάρας, σε ένα μικρό ανηφορικό κομμάτι που μας απέμενε μέχρι να φτάσουμε στην κορυφή.

Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση πόσους μαυρισμένους και ξερούς κορμούς κυπαρισσιών συναντήσαμε, που έμοιαζαν με απολιθώματα λες και βρισκόμασταν σε κάποιο απολιθωμένο δάσος, μάλλον είχαν καεί από κεραυνούς σύμφωνα με τις εικασίες μερικών.

Έπειτα από 20 λεπτά εύκολης ανάβασης προσεγγίσαμε επιτέλους την κορυφή Ερικοπή στα 1200 μέτρα υψόμετρο, απ΄όπου πραγματικά η θέα προς τη βόρεια ακτογραμμή του νομού Χανίων είναι άπλετη, απρόσκοπτη και απίστευτη, φτάνοντας από το ακρωτήριο Σπάθα στην Κίσσαμο, μέχρι το Ακρωτήρι, τον κόλπο της Σούδας και τον Αποκόρωνα.

Επίσης προς τα νότια απολαύσαμε πολύ όμορφες εικόνες από τις χιονισμένες κορυφές Όρνιο, Κριαρικό, Μαύρη, Σπαθί, Ψαρρή και Χαλασέ, αλλά και προς το κοντινό ορειβατικό καταφύγιο του Βόλικα το οποίο ξεχωρίζει μέσα στη γκρίζα μονοτονία του βουνού από το πορτοκαλί του χρώμα.

Η κορυφή και η θέα από εκεί ψηλά παρότι η μέρα ήταν αρετά συννεφιασμένη προσφερόταν για πλήθος φωτογραφικών απεικονίσεων, οπότε τα φλας πήραν φωτιά, όπως και οι αναμνηστικές με τα μέλη του ΕΟΣ γύρω από το κορυφαίο σημείο της ανάβασης.

Στη συνέχεια και αφού καθίσαμε για 40 λεπτά στην κορυφή, αρχίσαμε να κατεβαίνουμε από τη νοτιοδυτική πλευρά της Ερικοπής με προορισμό την περιοχή Αμπέλια, τα οποία βρίσκονται σε απόσταση σκάρτα 20 λεπτών με χαλαρό περπάτημα και από εύκολο κατηφορικό μονοπάτι ελάχιστης δυσκολίας.

Στα Αμπέλια βρίσκεται ένα μοναδικής αρχιτεκτονικής ομορφιάς κατασκευαστικό αριστούργημα του περασμένου αιώνα, ένα σύμπλεγμα από κούμους, τα οποία κάποτε αποτελούσαν τα καταφύγια των βοσκών, όταν αυτοί βρίσκονταν με τα κοπάδια τους σε αυτά τα απάτητα και έρημα μέρη.

Χτισμένα από το ντόπιο υλικό της Μαδάρας τις ασβεστολιθικές πέτρες σε σχήμα μιας υποτυπώδους κυκλικής πυραμίδας, αρκετά ευρύχωρα και πλήρως προστατευτικά από τις εκάστοτε αντίξοες καιρικές συνθήκες του βουνού για τους φιλοξενούμενους τους.

Συναντήσαμε 3 με 4 παρόμοια συγκροτήματα από κούμους, τα οποία θύμιζαν μικρές γειτονιές κάποιου έρημου χωριού, τα οποία και θαυμάσαμε, τουλάχιστον εγώ δεν είχα συναντήσει σε προηγούμενη πεζοπορία κάτι παρόμοιο σε τέτοιο ποσοτικό βαθμό.

Στα Αμπέλια μείναμε για αρκετή ώρα, πίνοντας κρασιά, τσικουδιές, απολαμβάνοντας παράλληλα πολλά ταπεράκια με κρητικούς παραδοσιακούς μεζέδες, δεχτήκαμε κεράσματα από 4 ντόποιους οι οποίοι συμμετείχαν στην πεζοπορία και όταν το κέφι άναψε για τα καλά μετά από την κατανάλωση κάποιας σεβαστής ποσότητας κρασιού, ειπώθηκαν και μερικά ριζίτικα τα οποία εμπνεύστηκαν αυτοστιγμεί.

Μετά από την πολύ αυθόρμητη αυτή υπαίθρια σύναξη στα Αμπέλια, ξεκινήσαμε για να πραγματοποποιήσουμε το τελικό κομμάτι της πεζοπορίας δηλαδή την κάθοδο πίσω προς τη Στάση Γαμπά από το παλαιό μονοπάτι που συνέδεε το χωριό των Κάμπων με τα Αμπέλια όπου βρίσκονται τα καταφύγια με τους Κούμους και το καταφύγιο του Βόλικα, παρότι παράλληλα έχει σχεδιαστεί ένας άθλιος χωματόδρομος που προσεγγίζει την περιοχή.

Το μονοπάτι είναι κακοσυντηρημένο αν και προσπελάσιμο, κατηφορικό, με χοχλάδια που δυσκολεύουν αρκετά το κατέβασμα, πολύ εμφανές όσον αφορά τη χάραξη του και με αρκούντως ικανοποιητική σηματοδότηση, πάντως χρειάζεται μια προσεκτικότερη και εντονότερη συντήρηση για να γίνει και πιο βατό.

Περνάει μέσα από όμορφο κυπαρισσόδασος οριζοντιόκλαδου κυπαρισσιού και σε αποζημιώνει εντελώς, παρ΄όλη την επίπονη προσπάθεια που καταβάλλεις για να το περάσεις.

Μετά από κατάβαση σχεδόν 2 ωρών καταλήξαμε στον προαναφερθέντα χωματόδρομο που ανεβάζει προς το καταφύγιο του Βόλικα και μετά από ένα σύντομο εικοσάλεπτο περπάτημα βρεθήκαμε και πάλι στο σημείο εκκίνησης, δηλαδή στη Στάση Γαμπά, όπου μας περίμεναν εκ νέου τα αγροτικά με τα οποία επιστρέψαμε καροτσάδα πάλι πίσω στο χωριό Κάμποι Κυδωνίας.

Ο βαθμός δυσκολίας της συγκεκριμένης διαδρομής αγγίζει το 3, η συνολική χρονική διάρκεια κυμαίνεται περίπου στις 5 ώρες και στους αρχάριους ίσως να φαντάζει βουνό, αλλά για τους έμπειρους ορειβάτες είναι μια κλασσική ορειβατική δραστηριότητα με συγκριμένες απαιτήσεις χρονικές και φυσικής αντοχής, όχι όμως και ιδιαίτερα δύσκολη τουλάχιστον για εμένα, απολαμβάνντας παράλληλα όμορφες ανοιξιάτικες εικόνες από τις κατάφυτες ρεματιές της Κεραμειανής Μαδάρας με τα απάτητα και ανεξερεύνητα μονοπάτια της, την οποία άλλωστε ο Ορειατικός δεν επισκέπτεται τόσο συχνά

 Η Κεραμειανή Μαδάρα άλλωστε φημίζεται για την αγριότητα και τη σκληρότητα των βουνών και των μονοπατιών της, τα οποία όμως δε στερούνται δασικής κάλυψης, συνθέτοντας ένα πολύ ενδιαφέρον σκηνικό ορειβατικής ποικιλίας και φυσικής ομορφιάς.

Αρχίζοντας την πεζοπορία από τη στάση Γαμπά.

Συνεχίζοντας την ανάβαση προς την κορυφή Ερικοπή. 

Στην κορυφή Ερικοπή της Κεραμειανής Μαδάρας.

Κατεβαίνοντας από την Ερικοπή με προορισμό την τοποθεσία Αμπέλια.

Στα Αμπέλια με τους πολλούς κούμους.

Κατηφορίζοντας από τα Αμπέλια και το Βόλικα μέσω του παλιού μονοπατιού προς τους Κάμπους.

Φωτογραφίες Ιάκωβος Δασκαλάκης και Στέλιος Πετρακάκης.