Την Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2013 ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων πραγματοποίησε μια καταπληκτική πεζοπορία στα ορεινά μονοπάτια της επαρχίας Σφακίων στη διαδρομή από τον Άγιο Ιωάννη με κατάβαση ως τη Σελούδα και την παραλία του Αγίου Παύλου και από εκεί μέσω του Ε4 ως την Αγία Ρουμέλη στις νότιες υπώρειες των Λευκών Ορέων.
Η συμμετοχή στην εκδρομή ήταν τεράστια φτάνοντας τα 160 άτομα οπότε επιστρατεύθηκαν τρία μεγάλα λεωφορεία για να μας μεταφέρουν στο ορεινό χωριό των Σφακίων τον Άγιο Ιωάννη σε υψόμετρο 780 μέτρων, 92 χιλιόμετρα από τα Χανιά, όπου και αρχίσαμε την πεζοπορία.
Ξεκινήσαμε να περπατάμε μέσα σε ένα παλαιότατο καλντερίμι που χρησίμευε σε αλλοτινές εποχές για την επικοινωνία του ορεινού αυτού χωριού με τα νοτιότερα χωριά των Σφακίων, προφανώς δεν θα υπήρχε άλλη εναλλακτική.
Το καλντερίμι αυτό αποτελεί ένα θαυμάσιο δείγμα παλιάς κατασκευαστικής τεχνοτροπίας, από το ντόπιο πέτρωμα της Μαδάρας και περνάει μέσα από το παρθένο δάσος του Αγίου Ιωάννη, το οποίο είναι γεμάτο από πεύκα και κουκουναριές και είναι ελαφρώς κατηφορικό.
Το δυστύχημα είναι όμως ότι αυτό το δάσος έχει υποστεί σοβαρές απώλειες στην φυτοκάλυψή του, εξαιτίας της παράνομης υλοτομίας και των στοιχείων της φύσης, καθώς όσο προχωρούσαμε βλέπαμε μεγάλα ξέφωτα με θαμνότοπους που έγιναν βοσκότοποι, αλλά και πεσμένους νεκρούς κορμούς, μαρτυρώντας την αργά βασανιστική του συρρίκνωση.
Το καλντερίμι αυτό ήταν εύκολο στη διάσχισή του σε ομαλό και επίπεδο έδαφος χωρίς καμία δυσκολία απολαμβάνοντας το καταπράσινο τοπίο τριγύρω και τις περήφανες κορυφές των Λευκών Ορέων από πίσω μας, ώσπου φτάνοντας σε μια διακλάδωση μπήκαμε σε ένα θαμνότοπο και μετά από 5 λεπτά φτάσαμε στην τοποθεσία Καλός Πόρος στα 500 μέτρα.
Η απόσταση που καλύψαμε ήταν περίπου 2-3 χιλιόμετρα με 40 λεπτά περπάτημα, μόλις όμως αντικρύσαμε τη θέα από τον Καλό Πόρο προς τα κάτω πάθαμε πλάκα.
Εκτυλίχθηκε ένα απίστευτο θέαμα χρωμάτων και εικόνων με πρωταγωνιστές το απέραντο μπλε του Λιβυκού πελάγους, την καταπράσινη παραλία του Αγίου Παύλου με το παρθένο δάσος της Σελούδας να το σκεπάζει και όλη τη δαντελωτή νότια ακτογραμμή των Σφακίων ως πέρα την Αγία Ρουμέλη πραγματικά να αποζημιώνουν και τον πλέον απαιτητικό.
Η θέα είναι συγκλονιστική και ατελείωτη, η χαρά του κάθε φωτογράφου, ένα οπτικό υπερθέαμα που μόνο η κρητική ύπαιθρος και τα βουνά της μπορούν να χαρίσουν.
Αφού ξεκουραστήκαμε για τα καλά και φωτογραφίσαμε υπέρ του δέοντος το τοπίο, αρχίσαμε να κατηφορίζουμε από τον Καλό Πόρο μέσω ενός δεύτερου κατηφορικού και επίσης πανάρχαιου πετρόκτιστου μονοπατιού προς τον Άγιο Παύλο, συνέχεια του προηγούμενου.
Το μονοπάτι αυτό είναι κατηφορικό με μέτρια κλίση κάνοντας αρκετά ζιγκ-ζαγκ όσο κατηφορίζει προς το κάτω ακολουθώντας τις κλίσεις της πλαγιάς.
Δεν έχει κάποια τρομερή επικινδυνότητα, όμως χρειάζεται προσοχή γιατί ο κίνδυνος γλιστρήματος ελοχεύει παντού, πόσο μάλλον εδώ που αν μη τι άλλο αποκλείεται να μη χαζέψεις την σπάνια ομορφιά του τοπίου.
Συνεχίζοντας στο ίδιο μονοπάτι ακολουθώντας την κατηφορική του τροχιά στη γυμνή βραχώδη πλαγιά, μετά από μισάωρη περίπου κατηφόρα εισήλθαμε μέσα στο πανέμορφο και παρθένο πευκοδάσος της Σελούδας, το οποίο εξαιτίας της απομόνωσής του έχει μείνει ανέπαφο διατηρώντας αναλλοίωτη τη φυσική του ομορφιά και υπόσταση.
Περπατώντας για κάμποση ώρα μέσα στο πευκοδάσος βλέπαμε την παραλία ολοένα να πλησιάζει, ενώ κυριολεκτικά αυτή η πράσινη θάλασσα ακουμπά πραγματικά την παραλία του Αγίου Παύλου.
Στο τέλος του δάσους της Σελούδας συναντάμε την απίστευτης ομορφιάς παραλία του Αγίου Παύλου, εκεί που καταλήγει το φαράγγι της Ελυγιάς, που πήρε το όνομά της από τη φερώνυμη εκκλησία που είναι χτισμένη ακριβώς πάνω στην παραλία, από ντόπιο υλικό έτσι ώστε πραγματικά μοιάζει από μακριά καμουφλαρισμένη και ένα με το βράχο.
Ο ναός του Αγίου Παύλου είναι βυζαντινός, με μια πλούσια συλλογή από τοιχογραφίες στο εσωτερικό του, ενώ και ο τρόπος κατασκευής του είναι ένα αριστούργημα.
Λέγεται ότι ο Απόστολος Παύλος βάπτισε ανθρώπους περνώντας από δω κατά το ταξίδι του για τη Ρώμη, δίνοντας προφανώς το όνομα στο συγκεκριμένο σημείο.
Πολλοί βούτηξαν στα κρυστάλλινα γαλαζοπράσινα νερά της παραλίας μεταξύ των οποίων και εγώ, το θέαμα που αντικρύζεις βλέποντας τον βυθό είναι συγκλονιστικό, άλλοι χάζευαν την εκκλησία.
Γεμίζοντας τις μπαταρίες μας στην παραλία γεμάτοι υπέροχες στιγμές και καθώς ο ήλιος ανέβαινε πήραμε το τελικό μονοπάτι για την Αγία Ρουμέλη ακολουθώντας το παραλιακό μονοπάτι Ε4.
Η απόσταση που χωρίζει τον Άγιο Παύλο με την Αγία Ρουμέλη κυμαίνεται στη μια ώρα, η συνολική απόσταση είναι 3 χιλιόμετρα, το μονοπάτι είναι πολύ ευκολοδιάβατο, σε ίσιο έδαφος περνώντας πότε από μικρά δασάκια, και πότε από απόμερες μικρές βοτσαλωτές παραλίες μέχρι να καταλήξει στην Αγία Ρουμέλη, που είναι παγκοσμίως γνωστή διότι εκεί καταλήγει το πασίγνωστο φαράγγι της Σαμαριάς.
Στην αρχή κοντά στον Άγιο Παύλο υπάρχουν πολλά πεύκα που προσφέρουν σκιά, όμως όσο προχωράμε το τοπίο γίνεται ξηρό και άνυδρο χωρίς φυτοκάλυψη, ενώ μεταξύ άλλων περνάμε και από την παραλία που καταλήγει το άγριο φαράγγι της Ελυγιάς.
Λίγο πριν φτάσουμε στην Αγία Ρουμέλη ακολουθούμε έναν χωματόδρομο και μετά από μια μικρή περιπλάνηση ανάμεσα σε στάνες φτάνουμε στον τελικό προορισμό.
Μπροστά σου παρουσιάζεται ένα απαράμιλλο θέαμα από την ακτογραμμή με τις ερημικές παραλίες, αλλά και το Γκίγκιλο, τη σχισμή του φαραγγιού της Σαμαριάς και την Αγία Ρουμέλη.
Από την Αγία Ρουμέλη επιβιβαστήκαμε στο καραβάκι για τη Χώρα Σφακίων και από εκεί με τα πούλμαν επιστρέψαμε αργά το βράδυ στα Χανιά, γεμάτοι από αξέχαστες κα μοναδικές εικόνες που μας χάρισε απλόχερα το σφακιανό τοπίο, τις οποίες μονάχα μέσα από την πεζοπορία μπορείες να συναντήσεις και να γευτείς.
Η συγκεκριμένη διαδρομή ανήκει στο δίκτυο των 9 πράσινων διαδρομών που ο ΕΟΣ Χανίων έχει συμπεριλάβει στο καλεντάρι του και ενδείκνυται για όλους ασχέτως εμπειρίας στο βουνό ή φυσικής κατάστασης, άλλωστε η συμμετοχή ήταν άνευ προηγουμένου με σύμμαχο βεβαίως και τον καλοκαιρινό καιρό.
Προσωπικά για μένα ήταν η ομορφότερη πεζοπορία στην οποία έχω λάβει μέρος στα 2,5 χρόνια που ακολουθώ τις δραστηριότητες του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων.
Η συμμετοχή στην εκδρομή ήταν τεράστια φτάνοντας τα 160 άτομα οπότε επιστρατεύθηκαν τρία μεγάλα λεωφορεία για να μας μεταφέρουν στο ορεινό χωριό των Σφακίων τον Άγιο Ιωάννη σε υψόμετρο 780 μέτρων, 92 χιλιόμετρα από τα Χανιά, όπου και αρχίσαμε την πεζοπορία.
Ξεκινήσαμε να περπατάμε μέσα σε ένα παλαιότατο καλντερίμι που χρησίμευε σε αλλοτινές εποχές για την επικοινωνία του ορεινού αυτού χωριού με τα νοτιότερα χωριά των Σφακίων, προφανώς δεν θα υπήρχε άλλη εναλλακτική.
Το καλντερίμι αυτό αποτελεί ένα θαυμάσιο δείγμα παλιάς κατασκευαστικής τεχνοτροπίας, από το ντόπιο πέτρωμα της Μαδάρας και περνάει μέσα από το παρθένο δάσος του Αγίου Ιωάννη, το οποίο είναι γεμάτο από πεύκα και κουκουναριές και είναι ελαφρώς κατηφορικό.
Το δυστύχημα είναι όμως ότι αυτό το δάσος έχει υποστεί σοβαρές απώλειες στην φυτοκάλυψή του, εξαιτίας της παράνομης υλοτομίας και των στοιχείων της φύσης, καθώς όσο προχωρούσαμε βλέπαμε μεγάλα ξέφωτα με θαμνότοπους που έγιναν βοσκότοποι, αλλά και πεσμένους νεκρούς κορμούς, μαρτυρώντας την αργά βασανιστική του συρρίκνωση.
Το καλντερίμι αυτό ήταν εύκολο στη διάσχισή του σε ομαλό και επίπεδο έδαφος χωρίς καμία δυσκολία απολαμβάνοντας το καταπράσινο τοπίο τριγύρω και τις περήφανες κορυφές των Λευκών Ορέων από πίσω μας, ώσπου φτάνοντας σε μια διακλάδωση μπήκαμε σε ένα θαμνότοπο και μετά από 5 λεπτά φτάσαμε στην τοποθεσία Καλός Πόρος στα 500 μέτρα.
Η απόσταση που καλύψαμε ήταν περίπου 2-3 χιλιόμετρα με 40 λεπτά περπάτημα, μόλις όμως αντικρύσαμε τη θέα από τον Καλό Πόρο προς τα κάτω πάθαμε πλάκα.
Εκτυλίχθηκε ένα απίστευτο θέαμα χρωμάτων και εικόνων με πρωταγωνιστές το απέραντο μπλε του Λιβυκού πελάγους, την καταπράσινη παραλία του Αγίου Παύλου με το παρθένο δάσος της Σελούδας να το σκεπάζει και όλη τη δαντελωτή νότια ακτογραμμή των Σφακίων ως πέρα την Αγία Ρουμέλη πραγματικά να αποζημιώνουν και τον πλέον απαιτητικό.
Η θέα είναι συγκλονιστική και ατελείωτη, η χαρά του κάθε φωτογράφου, ένα οπτικό υπερθέαμα που μόνο η κρητική ύπαιθρος και τα βουνά της μπορούν να χαρίσουν.
Αφού ξεκουραστήκαμε για τα καλά και φωτογραφίσαμε υπέρ του δέοντος το τοπίο, αρχίσαμε να κατηφορίζουμε από τον Καλό Πόρο μέσω ενός δεύτερου κατηφορικού και επίσης πανάρχαιου πετρόκτιστου μονοπατιού προς τον Άγιο Παύλο, συνέχεια του προηγούμενου.
Το μονοπάτι αυτό είναι κατηφορικό με μέτρια κλίση κάνοντας αρκετά ζιγκ-ζαγκ όσο κατηφορίζει προς το κάτω ακολουθώντας τις κλίσεις της πλαγιάς.
Δεν έχει κάποια τρομερή επικινδυνότητα, όμως χρειάζεται προσοχή γιατί ο κίνδυνος γλιστρήματος ελοχεύει παντού, πόσο μάλλον εδώ που αν μη τι άλλο αποκλείεται να μη χαζέψεις την σπάνια ομορφιά του τοπίου.
Συνεχίζοντας στο ίδιο μονοπάτι ακολουθώντας την κατηφορική του τροχιά στη γυμνή βραχώδη πλαγιά, μετά από μισάωρη περίπου κατηφόρα εισήλθαμε μέσα στο πανέμορφο και παρθένο πευκοδάσος της Σελούδας, το οποίο εξαιτίας της απομόνωσής του έχει μείνει ανέπαφο διατηρώντας αναλλοίωτη τη φυσική του ομορφιά και υπόσταση.
Περπατώντας για κάμποση ώρα μέσα στο πευκοδάσος βλέπαμε την παραλία ολοένα να πλησιάζει, ενώ κυριολεκτικά αυτή η πράσινη θάλασσα ακουμπά πραγματικά την παραλία του Αγίου Παύλου.
Στο τέλος του δάσους της Σελούδας συναντάμε την απίστευτης ομορφιάς παραλία του Αγίου Παύλου, εκεί που καταλήγει το φαράγγι της Ελυγιάς, που πήρε το όνομά της από τη φερώνυμη εκκλησία που είναι χτισμένη ακριβώς πάνω στην παραλία, από ντόπιο υλικό έτσι ώστε πραγματικά μοιάζει από μακριά καμουφλαρισμένη και ένα με το βράχο.
Ο ναός του Αγίου Παύλου είναι βυζαντινός, με μια πλούσια συλλογή από τοιχογραφίες στο εσωτερικό του, ενώ και ο τρόπος κατασκευής του είναι ένα αριστούργημα.
Λέγεται ότι ο Απόστολος Παύλος βάπτισε ανθρώπους περνώντας από δω κατά το ταξίδι του για τη Ρώμη, δίνοντας προφανώς το όνομα στο συγκεκριμένο σημείο.
Πολλοί βούτηξαν στα κρυστάλλινα γαλαζοπράσινα νερά της παραλίας μεταξύ των οποίων και εγώ, το θέαμα που αντικρύζεις βλέποντας τον βυθό είναι συγκλονιστικό, άλλοι χάζευαν την εκκλησία.
Γεμίζοντας τις μπαταρίες μας στην παραλία γεμάτοι υπέροχες στιγμές και καθώς ο ήλιος ανέβαινε πήραμε το τελικό μονοπάτι για την Αγία Ρουμέλη ακολουθώντας το παραλιακό μονοπάτι Ε4.
Η απόσταση που χωρίζει τον Άγιο Παύλο με την Αγία Ρουμέλη κυμαίνεται στη μια ώρα, η συνολική απόσταση είναι 3 χιλιόμετρα, το μονοπάτι είναι πολύ ευκολοδιάβατο, σε ίσιο έδαφος περνώντας πότε από μικρά δασάκια, και πότε από απόμερες μικρές βοτσαλωτές παραλίες μέχρι να καταλήξει στην Αγία Ρουμέλη, που είναι παγκοσμίως γνωστή διότι εκεί καταλήγει το πασίγνωστο φαράγγι της Σαμαριάς.
Στην αρχή κοντά στον Άγιο Παύλο υπάρχουν πολλά πεύκα που προσφέρουν σκιά, όμως όσο προχωράμε το τοπίο γίνεται ξηρό και άνυδρο χωρίς φυτοκάλυψη, ενώ μεταξύ άλλων περνάμε και από την παραλία που καταλήγει το άγριο φαράγγι της Ελυγιάς.
Λίγο πριν φτάσουμε στην Αγία Ρουμέλη ακολουθούμε έναν χωματόδρομο και μετά από μια μικρή περιπλάνηση ανάμεσα σε στάνες φτάνουμε στον τελικό προορισμό.
Μπροστά σου παρουσιάζεται ένα απαράμιλλο θέαμα από την ακτογραμμή με τις ερημικές παραλίες, αλλά και το Γκίγκιλο, τη σχισμή του φαραγγιού της Σαμαριάς και την Αγία Ρουμέλη.
Από την Αγία Ρουμέλη επιβιβαστήκαμε στο καραβάκι για τη Χώρα Σφακίων και από εκεί με τα πούλμαν επιστρέψαμε αργά το βράδυ στα Χανιά, γεμάτοι από αξέχαστες κα μοναδικές εικόνες που μας χάρισε απλόχερα το σφακιανό τοπίο, τις οποίες μονάχα μέσα από την πεζοπορία μπορείες να συναντήσεις και να γευτείς.
Η συγκεκριμένη διαδρομή ανήκει στο δίκτυο των 9 πράσινων διαδρομών που ο ΕΟΣ Χανίων έχει συμπεριλάβει στο καλεντάρι του και ενδείκνυται για όλους ασχέτως εμπειρίας στο βουνό ή φυσικής κατάστασης, άλλωστε η συμμετοχή ήταν άνευ προηγουμένου με σύμμαχο βεβαίως και τον καλοκαιρινό καιρό.
Προσωπικά για μένα ήταν η ομορφότερη πεζοπορία στην οποία έχω λάβει μέρος στα 2,5 χρόνια που ακολουθώ τις δραστηριότητες του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων.
Ξεκινώντας την πεζοπορία από το χωριό Άγιος Ιωάννης στα 780 μέτρα.
Ακολουθώντας το καλντερίμι προς τον Καλό Πόρο περνώντας μέσα από το πευκοδάσος του Αγίου Ιωάννη.
Φτάνοντας στον Καλό Πόρο η θέα προς το Λιβυκό πέλαγος, τον Άγιο Παύλο και τη νότια ακτογραμμή σπανίζει ομορφιάς.
Κατηφορίζοντας από τον Καλό Πόρο προς τη Σελούδα ακολουθώντας το πανάρχαιο μονοπάτι.
Εισερχόμενοι στο πευκοδάσος της Σελούδας.
Στην παραλία του Αγίου Παύλου με το βυζαντινό εκκλησάκι.
Με προορισμό την Αγία Ρουμέλη μέσω του Ε4
1 σχόλιο:
Ορεσίβιους χαιρετισμούς σε όλη την παρέα από τη δική μας... "Αγία Ρούμελη"!
Δημοσίευση σχολίου