Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Χωριά των Χανίων - μέρος πρώτο

Παίρνοντας λαβή από το εξαιρετικό ιστολόγιο ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ του οποίου οι διαχειριστές παρουσιάζουν με εμφατικό τρόπο τις ομορφιές της Ευρυτανίας μέσα από σειρά αναρτήσεων δείχνοντας μερικά από τα ομορφότερα χωριά του τόπου τους, πήρα και εγώ το θάρρος
να παρουσιάσω μερικά από τα ομορφότερα χωριά της ιδιαίτερης πατρίδας μου, δηλαδή των Χανίων.
Δανείστηκα τις φωτογραφίες από δύο πολύ αξιόλογα γκρουπάκια του φέισμπουκ τα ChaniaCreteByNikos και Αγαπάω Κρήτη.
Ο λόγος που δεν δημοσιεύω δικές μου φωτογραφίες είναι ότι οι φωτογραφίες από τα γκρουπάκια αυτά, δίνουν μια πανοραμική άποψη των χωριών αυτών, κάτι που θα τονίζει περισσότερο την ομορφιά και τη μοναδικότητά τους.
Μερικά εξ' αυτών είναι πασίγνωστα στο πανελλήνιο, ενώ κάποια άλλα παντελώς άγνωστα, αλλά σίγουρα το ίδιο  συναρπαστικά σε φυσικό κάλλος και αξία.
Υ.Γ. Στις συνοδευτικές λεζάντες κάτω από τις φωτογραφίες αναφέρεται πρώτα το όνομα του εκάστοτε χωριού και μετά η επαρχία στην οποία υπάγεται παραδοσιακά.
 Αγία Ρουμέλη Σφακίων στην έξοδο του φαραγγιού της Σαμαριάς.

Άγιος Παύλος Σφακίων

Αγριλές Σελίνου

Αλίκαμπος Αποκορώνου

Αλμυρίδα Αποκορώνου

Ανώπολη Σφακίων

Αργαστήρι Σελίνου

Αρμένοι Αποκορώνου

Ασή Γωνιά Αποκορώνου στα σύνορα Χανίων - Ρεθύμνου

Ασκύφου Σφακίων

Βαμβακάδες Σελίνου

Βαφές Αποκορώνου

Βρύσες Αποκορώνου

Γεράνι Κυδωνίας

Εμπρόσνερος Αποκορώνου

Κακοδίκι Σελίνου

Καλύβες Αποκορώνου

Καμάρια Σελίνου

Καμπανός Σελίνου

Κάντανος Σελίνου που καταστράφηκε εκ θεμελίων τον Ιούνιο του 41 από τους Ναζί

Κόκκινο Χωριό Αποκορώνου

Κολυμπάρι Κισσάμου

Κουστογέρακο Σελίνου

Κουφαλωτός Σελίνου

Λάκκοι Κυδωνίας

Λειβάδα Σελίνου

Λειβαδάς Σελίνου

Λύκος Σφακίων

Μάζα Σελίνου

Μάλεμε Κυδωνίας ξακουστό από τη μάχη της Κρήτης

Μαχαιροί Αποκορώνου

Μελιδόνι Αποκορώνου
Μονή Σελίνου

Νίππος Αποκορώνου

Παλαιόχωρα Σελίνου η νύμφη του Λιβυκού πελάγους

Παναγιά Κυδωνίας

Πλάκα Αποκορώνου

Πλατανιάς Κυδωνίας

Πλεμενιανά Σελίνου

Ροδοβάνι Σελίνου

Σούγια Σελίνου

Σούδα
Σπίνα Σελίνου

Στράτοι Σελίνου

Χώρα Σφακίων

Τεμένια Σελίνου

Φλώρια Σελίνου

Φοίνικας Σφακίων

Φραγκοκάστελο Σφακίων












































Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Φαράγγι Καλλικράτη

Κυριακή χτες και δε θα περνούσε ανεκμετάλλευτη, οπότε συμμετείχα στην πεζοπορία που οργάνωσε ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων στο φαράγγι του Καλλικράτη στην επαρχία Σφακίων στα Χανιά.
Η συμμετοχή ήταν αρκετά μεγάλη αφού επιστρατεύθηκαν δυο λεωφορεία του υπεραστικού ΚΤΕΛ, για να χωρέσουν οι συμμετέχοντες.
Για να προσεγγίσουμε την περιοχή ακολουθήσαμε την εθνική οδό Χανίων-Ρεθύμνου και αφού κόψαμε προς τις Βρύσσες ακολουθήσαμε το δρόμο για τα Σφακιά.
Περάσαμε τα Ασκύφου όπου κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση για νερό και λοιπές προμήθειες και στη συνέχεια πήραμε τον στριφογυριστό και πολύ επικίνδυνο ανηφορικό δρόμο που θα μας έβγαζε στο ορεινό χωριό Καλλικράτης, σκαρφαλωμένο ψηλά στις άγριες και κακοτράχαλες Σφακιανές Μαδάρες, περνώντας πρώτα από το χωριό Ασφένδου.
Ξεκινήσαμε γύρω στις 10 από το χωριό Καλλικράτης να περπατάμε αρχικώς πάνω στον αμαξωτό δρόμο για ένα εικοσάλεπτο περίπου και στη συνέχεια μπήκαμε μέσα στο φαράγγι του Καλλικράτη.
Διασχίσαμε το οροπέδιο του Καλλικράτη με την εντυπωσιακή παραδοσιακή αρχιτεκτονική χτισίματος των σπιτιών να είναι έκδηλη παντού και το καταπράσινο φυσικό τοπίο του, το οποίο αποτελείται από αρκετές και πυκνές δασικές συστάδες κυρίως θαμνώδους προελέσευως.
Χαρακτηριστικό αυτής της διαδρομής είναι η κίτρινη διαγράμμιση του οδοστρώματος για διευκόλυνση της ορατότητας σε περίπτωση ομίχλης, δείγμα του υψομέτρου στο οποίο θα περπατούσαμε λίγο αργότερα.
Λίγο μετά συναντήσαμε τη διασταυρούμενη πινακίδα του Ε4 που μας έδειχνε την κατεύθυνση προς Φραγκοκάστελλο, οπότε αναγκαστικά μπήκαμε μέσα στο φαράγγι πλέον.
Στην αρχή της πεζοπορίας μέσα στο φαράγγι περπατήσαμε μέσα στην κοίτη του σε ένα ελαφράς δυσκολίας μονοπάτι, σχετικά κακοφτιαγμένο με ελάχιστη σήμανση.
Στο πρώτο του κομμάτι το φαράγγι είναι σχετικά πράσινο με αρκετά πλατάνια, χαρουπιές, δρεις και άλλα δέντρα να αποτελούν τα κυρίαρχα φυτικά είδη.
Όμως αυτή η εικόνα κράτησε για λίγο, αφού το τοπίο έγινε πιο ξερό, η θέα άνοιξε περισσότερο και φάνηκαν τα μεγάλα ανοίγματα του φαραγγιού τα οποία υπερέβαιναν σε ύψος τα 50 μέτρα.
Ακολούθως παρακάμψαμε τη δύσβατη κοίτη του φαραγγιού και ακολουθήσαμε ένα χτιστό πέτρινο καλντερίμι με εντυπωσιακό τρόπο κατασκευασμένο από ντόπιο υλικό της Μαδάρας το οποίο πηγαίνει παράλληλα με την κοίτη, 4-5 μέτρα ψηλότερα.
Εντύπωση μου έκανε ότι είναι εντελώς επίπεδο και σε αρκετά σημεία έχει προστεθεί τσιμέντο προφανώς για λόγους ασφαλείας.
Από εκεί και κάτω αρχίσαμε να κατηφορίζουμε και να μπαίνουμε ακόμα πιο βαθιά μέσα στο φαράγγι του Καλλικράτη, απολαμβάνοντας τα εντυπωσιακά και άγρια ανοίγματά του που υψώνονταν περήφανα πάνω από τα κεφάλια μας.
Όσο κατηφορίζαμε η βλάστηση αραίωνε πολύ και το τοπίο ήταν κατάξερο εκτός από τις σχισμές των βράχων όπου υπήρχαν μερικά χασμόφυτα και ξεραμένοι κρητικοί έβενοι.
Όσο δε για το μονοπάτι αυτό εναλλασόταν πότε σε εύκολο και επίπεδο και πότε σε σαθρό, ολισθηρό και πολύ κατηφορικό με τα χαλίκια να αποτελούν πάντα έναν επιπλέον λόγο για να προσέχει κάποιος.
Δηλαδή κατηφορίζαμε συνεχώς σε ένα υποτυπώδες καλντερίμι με χαλίκι βλέποντας και το Λιβυκό πέλαγος να απλώνεται μπροστά μας μετά τα μισά της διαδρομής.
Από εκεί και πέρα οι θάμνοι κυριαρχούν συντριπτικά σε όλο το μήκος της πορείας μέχρι την έξοδο συναντώντας έβενους, φασκομηλιές που προσέδιδαν ένα ευχάριστο άρωμα στην ατμόσφαιρα, σφάκες, σχίνους, αλλά κυρίως αγκάραθους που αποτελούν το κυρίαρχο φυτικό είδος χωρίς όμως να δίνουν κάποια ιδιαίτερη μυρωδιά και ομορφιά στο άγριο τοπίο.
Το μονοπάτι έγινε σαφώς δυσκολότερο όσο κατηφορίζαμε και επικίνδυνο για κάποια πτώση με απότομη κλίση πάνω στο μονοπάτι, όμως η θέα που απολαμβάναμε προς το Λιβυκό πέλαγος με τον κάμπο του Φραγκοκάστελου και τα εντυπωσιακά ψηλά τοιχώματα του φαραγγιού ήταν μοναδική αποζημιώντας μας με το παραπάνω.
Κοιτώντας πολλές φορές προς τα πίσω διαπίστωσα πόσο όμορφο φαράγγι είναι νιώθοντας δέος και θαυμασμό για αυτό το άγριο και παρθένο τοπίο με τους τεράστιους ορεινούς όγκους και τα θεόρατα τοιχώματα να ορθώνονται περήφανα προσφέροντας μας το μεγαλείο τους σε ανύποπτο χρόνο.
Μετά από τρεις ώρες εύκολης πεζοπορίας καταλήξαμε λίγο πάνω από το χωριό Καψοδάσος Σφακίων και περπατώντας πάνω στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο για μερικά λεπτά φτάσαμε στα λεωφορεία.
Μετά πήγαμε για ξεκούραση στο γραφικό Φραγκοκάστελλο με το ομώνυμο ξακουστό ενετικό κάστρο, γνωστό για το θρύλο των Δροσουλιτών.
Πολλοί βούτηξαν στην ήσυχη και ζεστή θάλασσα, αφού ο καιρός για Νοέμβρη μήνα ήταν αρκετά θερμός με τον υδράργυρο να χτυπά τους 27 βαθμούς.
Συνοψίζοντας το φαράγγι βρίσκεται στα νότια του νομού Χανίων και απαιτούνται 3-3,5 ώρες πεζοπορίας το μέγιστο για τη διάσχισή του.
Είναι πολύ εύκολο ακόμα και για αρχάριους έχοντας μερικά σημεία με έντονη κατηφορική κλίση που χρειάζονται προσοχή με κατεύθυνση από βορρά προς νότο.
Σε ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του το φαράγγι του Καλλικράτη μοιάζει με το γειτονάκι του, αυτό του Ασφένδου όσον αφορά τη μορφολογία του εδάφους και τα φυτικά είδη που φιλοξενούν, αλλά και όσον αφορά την κατεύθυνση και το πόσο εντυπωσιακά ανοίγεται ο ορίζοντας μπροστά σου.
Αποτελεί τμήμα του ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4 και συνιστάται για μια εύκολη μονοήμερη απόδραση, άσχετα με το τι φυσική κατάσταση έχει κάποιος.

 Ακολουθεί πλήθος φωτογραφιών από την πεζοπορία στο φαράγγι του Καλλικράτη.

Περπατώντας στον αμαξωτό δρόμο που οδηγεί στο φαράγγι, με κάποιες όμορφες εικόνες από το οροπέδιο του Καλλικράτη, ένα παραδοσιακό καφενεδάκι, χτίσματα του χωριού καθώς και την άγρια φύση του.

































                                Στο φαράγγι του Καλλικράτη




























































Το εκκλησάκι της Αγίας Αθανασίας λίγο μετά την έξοδο του Καλλικρατιανού φαραγγιού στην είσοδο του χωριού Καψοδάσος.










Για μια τελευταία φετινή βουτιά στο πολυθρύλητο Φραγκοκάστελλο όπου διακρίνονται το περίφημο βενετσιάνικο κάστρο, η παραλία από κάτω και ένα ποταμάκι που έχει δημιουργήσει ένα μοναδικό οικοσύστημα με χελώνες που εκκολάπτουν εκεί τα αυγά τους.