Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Αργυρούπολη-Νησί-φαράγγι Μούνδρου-Βελονάδο

Την πρώτη Κυριακή του καλοκαιριού, όταν το ημερολόγιο έδειχνε 2 Ιουνίου 2013 που για πολλούς ήταν η πρώτη του θέρους, αλλά για τους γνωρίζοντες το καλοκαίρι μπαίνει στις ζωές μας 21 Ιουνίου, περπατήσαμε με τον Ορειβατικό Σύλλογο Χανίων σε μια πολλά υποσχόμενη και εύκολη διαδρομή στο νομό Ρεθύμνου.
Ξεκινήσαμε από τα Χανιά με δύο λεωφορεία του ΚΤΕΛ, γύρω στα 80 άτομα για να προσθέσουμε στο παλμαρέ μας τη διαδρομή Αργυρούπολη-Νησί-φαράγγι Μούνδρου-Βελονάδο στο δυτικό τμήμα του νομού Ρεθύμνου στην πρώην επαρχία Ρεθύμνης.
 Αφού περάσαμε από το καταπράσινο και γεμάτο πηγές χωριό της Αργυρούπολης, ένα χιλιόμετρο μετά το κέντρο του χωριού σταματήσαμε για να αρχίσουμε την πεζοπορία στον οικισμό Κάτω Πόρος.
Αρχικώς ακολουθώντας ένα καλοσυντηρημένο κατηφορικό καλντερίμι το οποίο περνάει μέσα από ελαιώνες και λοιπά αγροτεμάχια βρεθήκαμε στο παλιό εκκλησάκι των Αγίων Πέντε Παρθένων στο χώρο που ταυτόχρονα βρίσκεται και το νεκροταφείο της αρχαίας Λάππας.
Υπάρχουν μέσα σε σπηλιά πέντε μνήματα, όπου πιστεύεται ότι ετάφησαν οι Άγιες Πέντε Παρθένες, οι οποίες μαρτύρησαν επί της εποχής του Ρωμαίου αυτοκράτορα Δεκίου, περί το 250 μ.Χ.
Πάνω στους τάφους, από τους οποίους αναβλύζει αγίασμα, έχει κτισθεί μικρή εκκλησία αφιερωμένη στις Άγιες Πέντε Παρθένες, η οποία εορτάζει την Τρίτη του Πάσχα.
Στην ευρύτερη περιοχή, μετά από πρόσφατες ανασκαφές έχουν βρεθεί πολλοί τάφοι, χρονολογούμενοι από την περίοδο του Οκταβιανού.
 Ο ναός των Πέντε Παρθένων βρίσκεται στον αρχαιολογικό χώρο της Αργυρούπολης, στη θέση του νεκροταφείου της αρχαίας Λάππας. Πρόκειται για μονόχωρο καμαροσκέπαστο κτίριο μικρών διαστάσεων. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, στο χώρο αυτό ενταφιάστηκαν οι Άγιες Πέντε Παρθένες.
 Οι αρχαιολογικές ενδείξεις συνηγορούν ότι ο χώρος αποτελούσε οικογενειακό τάφο-μαυσωλείο της Ρωμαϊκής περιόδου. Τα τελευταία χρόνια έχει αποκαλυφθεί εκτεταμένο νεκροταφείο ρωμαϊκών χρόνων στη θέση «Πέντε Παρθένες.
Βγάζοντας αρκετές φωτογραφίες από τους τάφους, το γραφικό σπηλαιώδες εκκλησάκι, το καμπαναριό, αλλά και την ευρύτερη περιοχή με τους υπεραιωνόβιους πλάτανους που συνιστούν ένα πανέμορφο, μεγάλο και σκιερό δάσος πήραμε ένα ευθύ και καλογραμμένο μονοπάτι, μέσα από οργιώδη βλάστηση που θα μας έμπαζε στη ρεματιά πάνω από το χωριό Μούνδρος.
Μπαίνοντας μέσα στη ρεματιά από το γραφικό αυτό μονοπάτι, αρχίσαμε να περπατάμε σε ένα καταπράσινο μέρος, με πάμπολλα τεράστια πλατάνια να κρύβουν τον ήλιο, προσφέροντας μας μια υπέροχη σκιά.
Το τοπίο είναι εντυπωσιακό από πλευράς βλάστησης η οποία είναι οργιώδης, με τα πλατάνια δίπλα στο ποτάμι που είχε ελάχιστη ροή να κυριαρχούν, αλλά επίσης τις φτέρες, τα πεύκα, τις κουκουναριές, τις πικροδάφνες, τις δάφνες και τις μυρτιές να συμπληρώνουν την εντύπωση ότι βρισκόμασταν μέσα σε κάποιο τροπικό δάσος της Αμαζονίας ή στη ζούγκλα.
Πότε περπατούσαμε παράλληλα με το σχεδόν ξερό ρέμα, πότε μέσα από αυτό, μέσα από ξέφωτα και πότε ανάμεσα από την πυκνή βλάστηση.
Αυτό το δάσος είναι σίγουρα ένα από τα φυσικά μνημεία του νησιού μας και πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού, διότι τα δάση στην Κρήτη σπανίζουν, αλλά και διότι πρόκειται για μια εξαιρετική περιπατητική διαδρομή  χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες.
Μετά λοιπόν από μισάωρο περπάτημα συναντήσαμε ένα μικρό μονόχωρο εκκλησάκι, χτισμένο μέσα στο βράχο, άγνωστο όμως σε ποιον άγιο είναι αφιερωμένο, όπου ξεκουραστήκαμε για μερικά λεπτά.
Ακολούθως συνεχίζοντας μέσα από το δάσος για 20 λεπτά βρήκαμε το παλαιότατο πέτρινο και ανηφορικό καλντερίμι που θα μας οδηγούσε στον έρημο σήμερα οικισμό Νησί, το περπάτημα στο καλντερίμι ήταν λίγο δύσκολο μιας και ανηφορίζαμε συνεχώς μέσα από πεύκα, χαρουπιές και πρίνους.
Το κυρίαρχο στοιχείο μέσα στον κατεστραμμένο σήμερα οικισμό είναι η πέτρα από την οποία είναι κατασκευασμένα όλα τα κτίσματα του χωριού, όσα από αυτά σώζονται ακόμα σε μια άλφα κατάσταση, καθώς τα περισσότερα είναι μισογκρεμισμένα με τα ερείπια να κυριαρχούν δυστυχώς μαρτυρώντας την εγκατάλειψη που βίωσε η ύπαιθρος τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνι.
Μέσα στο χωριό κάποιος μπορεί να απολαύσει τη θαυμάσια αρχιτεκτονική των παλιών χωριατόσπιτων με τις καμάρες, τα πλυσταριά, τους φούρνους, τις αποθήκες, αλλά κυρίως το παλιό ελαιοτριβείο του χωριού.
 Είδαμε και το ναό που βρίσκεται στο μέσο του χωριού τον Άγιο Γεώργιο, παλαιότερα το Νησί ήταν τόπος κατοικίας των βοσκών της περιοχής.
Το χωριό Νησί αναγράφεται τελευταία φορά σε απογραφή το 1951, με 27 κατοίκους, ως οικισμός της κοινότητας Κάτω Πόρου.
Από το Νησί ξεκινάει και τμήμα του διεθνούς μονοπατιού Ε4 που περνάει από το χωριό Μούνδρος και οδηγεί στα Κολλητά Φαράγγια και το φαράγγι του Μούνδρου.
Στη συνέχεια ακολουθώντας το μονοπάτι Ε4 πήραμε το δρόμο για το χωριό Μούνδρος, στην ουσία προχωρώντας μέσα από ένα χωματόδρομο με θεά τις καταπράσινες πλευρές των λόφων τριγύρω και δίπλα από το μονοπάτι, αλλά και τον Μούνδρο στο βάθος πνιγμένος μέσα στο πράσινο.
Μετά από ολιγόλεπτο περπάτημα εισήλθαμε στο χωριό και κατευθυνόμενοι μέσα από τα μικρά γραφικά του δρομάκια καταλήξαμε σε ένα μικρό παραδοσιακό καφενείο για ξεκούραση, τσικουδιές και τα ρέστα.
Κάποιοι περιηγήθηκαν στα βυζαντινά εκκλησάκια του χωριού και τα ενετικά κτίσματα, άλλωστε το χωριό του Μούνδρου επί Ενετορατίας υπήρξε σημαντικό διοικητικό κέντρο των Ενετών, ενώ και το τοπωνύμιο είναι εκλατινισμένο.
Μετά από μια ώρα ξεκούρασης στο Μούνδρο κατηφορίσαμε μέσα από τα χωράφια και βρήκαμε το μονοπάτι που μας έμπασε στη βόρεια είσοδο του φαραγγιού του Μούνδρου.
Το φαράγγι του Μούνδρου αποτελεί το ανατολικό τμήμα δύο φαραγγιών που είναι γνωστά ως Κολλητά Φαράγγια, αρχίζει από τον Μούνδρο και τελειώνει στο χωριό Βελονάδο.
Αρχικά πεζοπορούσαμε σε ένα μονοπάτι μέτριας δυσκολίας και σε κακή σχετικά κατάσταση από πλευράς συντήρησης, στην ανατολική πλαγιά του φαραγγιού, του οποίου η ξερή κοίτη είναι κατάφυτη από πλατάνια και σφάκες με κατεύθυνση από βορρά προς νότο.
Μετά από μισή ώρα περίπου το μονοπάτι μας οδήγησε μέσα στην κοίτη του φαραγγιού κάτω από την σκιά των θεόρατων πλατανιών.
Τα κάθετα τοιχώματα του είναι ψηλά και εντυπωσιακά όπως άλλωστε στα περισσότερα φαράγγια της Κρήτης, το δε μονοπάτι μέσα στην κοίτη σχετικά βατό και εύκολο, δίχως δύσκολα περάσματα, συγκαταλέγεται δηλαδή στα εύκολα φαράγγια για να διασχίσει κάποιος συνολικά σε ένα δίωρο το πολύ.
Το φαράγγι του Μούνδρου έχει αρκετό πράσινο με τα πλατάνια και τις σφάκες να κυριαρχούν στην κοίτη του και στα τοιχώματα να κρέμονται κυρίως αγκαθωτοί θάμνοι, σχίνοι και αγριελιές, το μεγαλύτερο τμήμα του διασχίζεται μέσα από την κοίτη, αλλά και ένα αρκετά μεγάλο σε ακάλυπτο μονοπάτι παράλληλα με την κοίτη.
Μετά την κατάληξη στο χωριό Βελονάδο πήγαμε για μπάνιο στη Γεωργιούπολη Αποκορώνου κοντά στα όρια Χανίων-Ρεθύμνου, αλλά δυστυχώς ο νοτιάς που φυσούσε μας περιόρισε στα μαγαζιά του θερέτρου.
Η συγκεκριμένη διαδρομή είναι πολύ εύκολη και για αρχάριους, ασφυκτικά γεμάτη από καταπράσινα τοπία και με ιστορικό ενδιαφέρον, θα γνωρίσει κανείς απίστευτα φυσικά τοπία και δάση, τη συνιστώ ανεπιφύλακτα αφού τμήμα της είναι ενταγμένη στο Ε4 της Κρήτης.


Κατευθυνόμενοι προς τις Αγίες Πέντε Παρθένους στην Αργυρούπολη.










 Ο ναός των Αγίων Πέντε Παρθένων και το νεκροταφείο της Αρχαίας Λάππας.





























Το τοπίο είναι καταπράσινο βαδίζοντας προς το Νησί.
























Ένα μικρό εκκλησάκι στη μέση του δάσους.










Κατευθυνόμενοι προς το Νησί.
























Ο οικισμός Νησί


















Ο ναός του Αγίου Γεωργίου στο Νησί.












Πηγαίνοντας προς τον Μούνδρο.




















Μούνδρος Ρεθύμνου



















Ο ναός του Αγίου Νικολάου στο Μούνδρο.







Στο φαράγγι του Μούνδρου.