Τις τελευταίες ημέρες, πραγματοποιούνται συνεχείς συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στη Ρώμη και σε άλλες 234 πόλεις της Ιταλίας, κατά του πρωθυπουργού Μπερλουσκόνι. Η αναταραχή οργανώνεται μέσω διαδικτύου, facebook, twitter κ.λπ. (τι σύμπτωση με τις αραβικές «διαδικτυακές επαναστάσεις» των προηγούμενων ημερών!) από μια ομάδα με την ονομασία ...
«κίνημα πορφυρού λαού» (νάτο και το χρώμα, μπορεί να γίνει «χρωματιστή επανάσταση χωρίς δικό της χρώμα;). Το βασικό σύνθημα είναι «Basta» (αρκετά), ενώ ακούγονται και τα «παραιτήσου», «μετά τον Μουμπάρακ ο Μπερλουσκόνι» κ.α. Στις συγκεντρώσεις είναι έντονη η γυναικεία παρουσία (γιατί «ο Μπερλουσκόνι προσβάλλει την γυναικεία αξιοπρέπεια») καθώς και η παρουσία διαφόρων κουλτουριάρηδων της αριστεράς και της… προόδου, όπως «καλλιτεχνών», δημοσιογράφων, κόκκινων συνδικαλιστών κ.λπ. τέτοιων τύπων.
Τι συμβαίνει στην γείτονα χώρα; Είναι η οργή του κόσμου από τα τα περιβόητα «πάρτι» του Μπερλουσκόνι που προκαλεί αυτή τη μίνι πορτοκαλί επανάσταση ή κάτι άλλο; Και βέβαια, αυτές οι «αποκαλύψεις» για τα «πάρτι» και τις κοπέλες, γίνονται τα τελευταία 2-3 χρόνια. Δεν έκανε ο Μπερλουσκόνι τέτοια «πάρτι» νωρίτερα; Τώρα τελευταία του ’ρθε η ιδέα; Ασφαλώς και η απάντηση είναι όχι. Τι συνέβη, λοιπόν, τα τελευταία χρόνια και προκάλεσε τις «αποκαλύψεις»; Μα η συμφωνία του Μπερλουσκόνι με τους Ρώσσους για τον τεράστιας οικονομικής και στρατηγικής σημασίας αγωγό “south stream” και η γενικότερη από τότε ταύτιση της ιταλικής εξωτερικής πολιτικής με αυτήν της Ρωσσίας (τελευταίο παράδειγμα η στάση του Μπερλουσκόνι –και της Ρωσσίας- εναντίον της αμερικανοκίνητης εξέγερσης στην Αίγυπτο). Άλλωστε και στα «απόρρητα» έγγραφα του αμερικανικού υπουργείου των Εξωτερικών, που δημοσιεύονται δήθεν τυχαία τον τελευταίο καιρό, αναφέρεται ότι «ο Μπερλουσκόνι εξαγοράστηκε από τους Ρώσσους» κ.λπ. Έφυγε, λοιπόν, από το αμερικανικό «μαντρί» ο Μπερλουσκόνι, διότι αυτό απαιτούσαν τα συμφέροντα της πατρίδας του κι εφόσον δεν πείθεται με άλλα μέσα (π.χ. συνεχής σκανδαλολογία, ανηλεές κυνηγητό από κομμουνιστές δικαστές, αποστασία αυτού του θλιβερού υποκειμένου, του «μεταφασίστα» Φίνι κ.α.) να επιστρέψει, ας πάρει μια μίνι χρωματιστή επανάσταση να’ χει.
Από την άλλη, η Ιταλία δεν είναι ούτε Ουκρανία, ούτε Γεωργία, ούτε Αίγυπτος, ούτε Τυνησία. Στις χώρες αυτές υπήρχε αφενός το υπόβαθρο για μια εξέγερση (η δυστυχία του κόσμου) και η εξαγορά συνειδήσεων δεν ήταν πολυδάπανη. Στην Ιταλία δεν υπάρχει βεβαίως δυστυχία, κι ούτε ο κόσμος είναι απελπισμένος, αφήστε δε που τα ποσά που χρειάζονται για εξαγορά συνειδήσεων είναι απαγορευτικά για τους διεθνείς τσιφούτηδες που οργανώνουν και καθοδηγούν τέτοιες έκρυθμες καταστάσεις. Γι’ αυτό επιστρατεύτηκε μόνο το σκυλολόι της ξεπεσμένης ιταλικής αριστεράς. Και η «πορφυρή επανάσταση» θα καταρρεύσει παταγωδώς, προς απογοήτευση των νεοταξιτών (αλλά και των ελληνοφώνων αμερικανοκομμουνιστικών ΜΜΕ που το’ χουν πάρει πολύ ζεστά το θέμα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου