Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Μνημείο λοχία Λαζόπουλου - Κουλουκουθιανά Κισσάμου

Στα Κουλουκουθιανά Κισσάμου στον επαρχιακό δρόμο Ταυρωνίτη - Βουκολιών που οδηγεί στην
Παλαιόχωρα 2 χιλιόμετρα πριν τις Βουκολιές βρίσκεται το μνημείο του έφεδρου λοχία του ΕΣ.
Ιωάννη Λαζόπουλου που έπεσε ηρωικά στις 21 Μαϊου 1941 στο χωριό Κουλουκουθιανά σε
σφοδρή μάχη με χιτλερική φάλαγγα που κατευθυνόταν προφανώς προς την Κάντανο και κατ'
επέκταση την Παλαιόχωρα.
Ο Λαζόπουλος που είχε πολεμήσει ηρωικά στην Αλβανία, μετά την κατάρρευση του μετώπου μαζί
με το συντοπίτη του Θεοχάρη Πεντάρη φόρτωσαν ένα καϊκι με πολεμοφοόδια από τον Πειραιά με
κατεύθυνση την Κρήτη στις 24 Απριλίου 1941, αλλά την επόμενη μέρα βομβαρδίστηκαν από γερμανικό
καταδιωκτικό στην Κύθνο.
Κατάφεραν όμως να σώσουν το καϊκι και το υλικό του και διαμέσου Σέριφου, Σίφνου, Σικίνου και
Σαντορίνης ταξιδεύοντας μόνο νύχτα έφτασαν στο Ηράκλειο την Πρωτομαγιά του 1941.
Από εκεί μεταφόρτωσαν τα πολεμοφόδια σε φορτηγό που τους παραχώρησε ο στρατιωτικός διοικητής
Ηρακλείου προκειμένου να το μεταφέρουν στα Χανιά.
Ενώ όμως ο Λαζόπουλος είχε πάρει δεκαήμερη αναρρωική άδεια για να δει το νεογέννητο γιο του,
άρχισε η μάχη της Κρήτης με τις πτώσεις των αλεξιπτωτιστών, οπότε ο Λαζόπουλος μαθαίνοντας
τα κακά μαντάτα οργάνωσε μια ομάδα κρούσης δύναμης 50 ανδρών και οχυρώθηκε στα Κουλουκουθιανά για να αντιμετωπίσει εκεί τους ναζιστές.
Εκεί με τη συνδρομή και των ντόπιων κατοίκων αντιστάθηκαν ηρωικά στις γερμανικές δυνάμεις
προκαλώντας τους σημαντικές απώλειες, ο ίδιος όμως σκοτώθηκε μαζί με άλλους 9 συμμαχητές του.
Το γεγονός αυτό και η αντίσταση που συνάντησαν οι Γερμανοί τους ανάγκασαν να φύγουν νομίζοντας
ότι είχαν να κάνουν με τακτικό στρατό, σώζοντας έτσι το χωριό από το κάψιμο και τη σφαγή.
Αυτό το μνημείο στήθηκε για να θυμίζει σε όσους περνάνε τη συμβολή των νεκρών και όχι μόνο
εκείνη τη μέρα για την ελευθερία της Πατρίδας, αλλά και για να αποτίει φόρο τιμής στη μνήμη τους.
Ο λοχίας Ιωάννης Λαζόπουλος καταγόταν από τα Τεμένια Σελίνου και ήταν γόνος πολεμικής οικογένειας.
Ο θάνατός του θα αποτελεί για πάντα ένα τεράστιο παράδειγμα παληκαριάς και ανδρείας.
Όποτε περνούσα από αυτό το σημείο, πάντα έβλεπα το μνημείο και στην αρχή νόμιζα ότι είχε
να κάνει με Άγγλους νεκρούς όπως μου είχε πει και ο πατέρας μου, αλλά πολλά χρόνια μετά
έμαθα για τον αληθινό τιμώμενο.
Οι φωτογραφίες που τράβηξα και παραθέτονται παρακάτω είναι δικές μου και απαγορεύεται η
αναδημοσιευσή τους χωρίς την άδειά μου

Δεν υπάρχουν σχόλια: