Μια υπέροχη ορειβατική εμπειρία είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε για ακόμη μια
Κυριακή με τον Ορειβατικό Σύλλογο Χανίων.
Το πρόγραμμα της δραστηριότητας περιελάμβανε πεζοπορία από το Σελινιώτικο Γύρο του Ομαλού μέσω της Βασιλικής Στράτας προς το φαράγγι της Φυγούς και κατάληξη το φαράγγι της Αγίας Ειρήνης.
Γύρω στις 8.30 το πρωί της Κυριακής 23 Σεπτεμβρίου 2012 ξεκινήσαμε με το πούλμαν από τα Χανιά περίπου 60 άτομα για μια ακόμη μοναδική πεζοπορική εμπειρία στα απάτητα μονοπάτια της επαρχίας Σελίνου.
Αφού πήραμε τον δύσκολο ανηφορικό και φιδογυριστό δρόμο για τον Ομαλό, περάσαμε το τριεθνές των τριών επαρχιών (Κυδωνίας, Σελίνου και Κισσάμου) και λίγο μετά την περιοχή Άγιοι Θεόδωροι Ομαλού, αρχίσαμε την πεζοπορία στις 10.30 το πρωί.
Μπήκαμε σε ένα κατηφορικό πλινθόκτιστο καλντερίμι με ατελείωτα δάση από αειθαλή κυπαρίσσια να μας περιβάλλουν στις πλαγιές τριγύρω.
Το καλντερίμι αυτό αποτελεί τμήμα του ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4, είναι πετρόκτιστο, αρκετά ενδιαφέρον κατασκευαστικά και ιστορικά και είναι γνωστό ως Βασιλική Στράτα.
Το 90% της Βασιλικής Στράτας είναι κατηφορική, με καλοδιατηρημένο και καλοσχηματισμένο μονοπάτι, αλλά με επικίνδυνη κλίση σε αρκετά σημεία λόγω του σαθρού και ολισθηρού χαλικιού που υπάρχει στο καλντερίμι.
Αν δεν φοράς τρακτερωτά ορειβατικά παπούτσια είναι πολύ εύκολο να σωριαστείς.
Η θέα που μας προσέφερε η όμορφη αυτή γωνιά της επαρχίας Σελίνου προς το φαράγγι της Αγίας Ειρήνης και το Λιβυκό Πέλαγος είναι πανέμορφη.
Το κυρίαρχο φυτικό είδος ήταν οι αμέτρητες συστάδες από κυπαρίσσια στις άνωθεν και τριγύρω πλαγιές.
Μετά από μια ώρα φτάσαμε στο σημείο που διασταυρώνονται η Βασιλική Στράτα που συνεχίζει προς το χωριό της Αγίας Ειρήνης, με το μονοπάτι που θα μας έβαζε στο πανέμορφο φαραγγάκι της Φυγούς.
Εν συνεχεία μπήκαμε στο φαράγγι της Φυγούς, αρχικά μέσω του προαναφερθέντος καλντεριμιού και μετά από ένα χωμάτινο μονοπάτι που μας έβαλε μέσα στο φαράγγι.
Η πορεία μας ήταν συνεχώς κατηφορική με έντονη κλίση σε αρκετά σημεία μέσα από το πετρόκτιστο μονοπάτι, το οποίο ήταν σε μέτρια κατάσταση από πλευράς συντήρησης.
Τα δάση από τα κυπαρίσσια αραίωσαν και έκαναν την εμφάνισή τους θαμνότοποι, όποτε μπαίναμε σε μικρά πλατώματα και οροπεδιάκια, αλλά και πεύκα, κουκουναριές, δρεις κλπ κλπ.
Αφού περπατήσαμε για μια ώρα περίπου μέσα στο φαράγγι της Φυγούς το οποίο είναι καταπράσινο, θυμίζοντας έντονα τη Σαμαριά με τα περήφανα πεύκα να ομορφαίνουν το τοπίο, περάσαμε τη θέση Πολλά Σπιτάκια, όπου το δασαρχείο έχει φυλάκιο, ενώ επίσης υπάρχουν και μερικά χαλόσπιτα και ερείπια μάλλον από την εποχή της Τουρκοκρατίας.
Φτάνοντας στη θέση Χοιρότρυπα με το ιστορικό σπήλαιο όπου βρήκαν το θάνατο οι φαραγγίτες Ματθαίος Πεντάρης και Ι.Μαραγκάκης το 1826 κάναμε μια στάση για ανάπαυση.
Εκεί συναντιέται το φαράγγι της Φυγούς με το διάσημο και δημοφιλές φαράγγι της Αγίας Ειρήνης, δεύτερο σε επισκεψιμότητα στην Κρήτη, μετά βεβαίως από τον εθνικό δρυμό Σαμαριάς.
Το φαράγγι πήρε το όνομα Φυγού, γιατί από εκεί επί Τουρκοκρατίας δραπέτευαν ή φυγαδεύονταν οι αντάρτες, οι κλέφτες, οι άμαχοι και γενικώς οι κυνηγημένοι του Σελίνου, αρχικά προς τον Ομαλό και στη συνέχεια προς το φαράγγι της Σαμαριάς.
Ακολούθως εγώ επέλεξα να συνεχίσω την πεζοπορία προς το φαράγγι της Αγίας Ειρήνης μαζί με 6 ακόμα άτομα, εκ των οποίων και ένα κοριτσάκι μόλις 6 μηνών το οποίο κουβαλούσε ο πατέρας ου στο μάρσιπο και ήταν μια ξεχωριστή διαδρομή σίγουρα, υπό την αρχηγία του αντιπροέδρου του Ορειβατικού Γιάννη Στρογγυλάκη.
Το φαράγγι της Αγίας Ειρήνης είναι επίσης πανέμορφο, πεντακάθαρο και καταπράσινο και αποτελεί μια εξαιρετική πεζοπορική εμπειρία η διάσχισή του, με αρκετά πεύκα και πηγές να ξεκουράζουν και να δίνουν στον περιπατητή την αίσθηση ότι βρίσκεται σε ένα παραδεισένιο και ευλογημένο τόπο.
Τα φαράγγια της Αγίας Ειρήνης και της Φυγούς είναι δίδυμα, αφού αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του ίδιου οικοσυστήματοςς, είναι κατάφυτα, πολύ καθαρά με ελάσιχτα σκουπίδια και φερτά υλικά, σκιερά με αμέτρητα δάση πεύκων και με πλατάνια στις κοίτες τους.
Μετά από 2.5 ώρες πορείας μέσα στο φαράγγι της Αγίας Ειρήνης και άλλες 2 ώρες που είχαμε κάνει αρχικά μέχρι τη Φυγού φτάσαμε στην καντίνα Σελινιώτικη Όαση, για μικρή στάση και τέλος πήγαμε για μπάνιο, φαγητό και ξεκούραση στην ειδυλλειακή παραλία της Σούγιας.
Η συγκεκριμένη διαδρομή ήταν από τις πιο ευχάριστες και απολαυστικές που έχω πραγματοποιήσει στον ενάμιση χρόνο που περπατάω με τον Ορειβατικό Σύλλογο Χανίων.
Άλλωστε είναι αρκετά δημοφιλής ιδιαίτερα στους ξένους πεζοπόρους και φυσιολάτρες, μιας και αποτελεί κομμάτι του Ε4, όλο το σκέλος της διαδρομής από το Σελινιώτικο Γύρο Ομαλού, μέχρι και το τέλος του φαραγγιού της Αγίας Ειρήνης.
Παρακάτω παραθέτω αρκετές φωτογραφίες από την πεζοπορική δραστηριότητα.
Περπατώντας στη Βασιλική Στράτα μέχρι το φαράγγι της Φυγούς
Μέσα στο φαράγγι της Φυγούς
Κυριακή με τον Ορειβατικό Σύλλογο Χανίων.
Το πρόγραμμα της δραστηριότητας περιελάμβανε πεζοπορία από το Σελινιώτικο Γύρο του Ομαλού μέσω της Βασιλικής Στράτας προς το φαράγγι της Φυγούς και κατάληξη το φαράγγι της Αγίας Ειρήνης.
Γύρω στις 8.30 το πρωί της Κυριακής 23 Σεπτεμβρίου 2012 ξεκινήσαμε με το πούλμαν από τα Χανιά περίπου 60 άτομα για μια ακόμη μοναδική πεζοπορική εμπειρία στα απάτητα μονοπάτια της επαρχίας Σελίνου.
Αφού πήραμε τον δύσκολο ανηφορικό και φιδογυριστό δρόμο για τον Ομαλό, περάσαμε το τριεθνές των τριών επαρχιών (Κυδωνίας, Σελίνου και Κισσάμου) και λίγο μετά την περιοχή Άγιοι Θεόδωροι Ομαλού, αρχίσαμε την πεζοπορία στις 10.30 το πρωί.
Μπήκαμε σε ένα κατηφορικό πλινθόκτιστο καλντερίμι με ατελείωτα δάση από αειθαλή κυπαρίσσια να μας περιβάλλουν στις πλαγιές τριγύρω.
Το καλντερίμι αυτό αποτελεί τμήμα του ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4, είναι πετρόκτιστο, αρκετά ενδιαφέρον κατασκευαστικά και ιστορικά και είναι γνωστό ως Βασιλική Στράτα.
Το 90% της Βασιλικής Στράτας είναι κατηφορική, με καλοδιατηρημένο και καλοσχηματισμένο μονοπάτι, αλλά με επικίνδυνη κλίση σε αρκετά σημεία λόγω του σαθρού και ολισθηρού χαλικιού που υπάρχει στο καλντερίμι.
Αν δεν φοράς τρακτερωτά ορειβατικά παπούτσια είναι πολύ εύκολο να σωριαστείς.
Η θέα που μας προσέφερε η όμορφη αυτή γωνιά της επαρχίας Σελίνου προς το φαράγγι της Αγίας Ειρήνης και το Λιβυκό Πέλαγος είναι πανέμορφη.
Το κυρίαρχο φυτικό είδος ήταν οι αμέτρητες συστάδες από κυπαρίσσια στις άνωθεν και τριγύρω πλαγιές.
Μετά από μια ώρα φτάσαμε στο σημείο που διασταυρώνονται η Βασιλική Στράτα που συνεχίζει προς το χωριό της Αγίας Ειρήνης, με το μονοπάτι που θα μας έβαζε στο πανέμορφο φαραγγάκι της Φυγούς.
Εν συνεχεία μπήκαμε στο φαράγγι της Φυγούς, αρχικά μέσω του προαναφερθέντος καλντεριμιού και μετά από ένα χωμάτινο μονοπάτι που μας έβαλε μέσα στο φαράγγι.
Η πορεία μας ήταν συνεχώς κατηφορική με έντονη κλίση σε αρκετά σημεία μέσα από το πετρόκτιστο μονοπάτι, το οποίο ήταν σε μέτρια κατάσταση από πλευράς συντήρησης.
Τα δάση από τα κυπαρίσσια αραίωσαν και έκαναν την εμφάνισή τους θαμνότοποι, όποτε μπαίναμε σε μικρά πλατώματα και οροπεδιάκια, αλλά και πεύκα, κουκουναριές, δρεις κλπ κλπ.
Αφού περπατήσαμε για μια ώρα περίπου μέσα στο φαράγγι της Φυγούς το οποίο είναι καταπράσινο, θυμίζοντας έντονα τη Σαμαριά με τα περήφανα πεύκα να ομορφαίνουν το τοπίο, περάσαμε τη θέση Πολλά Σπιτάκια, όπου το δασαρχείο έχει φυλάκιο, ενώ επίσης υπάρχουν και μερικά χαλόσπιτα και ερείπια μάλλον από την εποχή της Τουρκοκρατίας.
Φτάνοντας στη θέση Χοιρότρυπα με το ιστορικό σπήλαιο όπου βρήκαν το θάνατο οι φαραγγίτες Ματθαίος Πεντάρης και Ι.Μαραγκάκης το 1826 κάναμε μια στάση για ανάπαυση.
Εκεί συναντιέται το φαράγγι της Φυγούς με το διάσημο και δημοφιλές φαράγγι της Αγίας Ειρήνης, δεύτερο σε επισκεψιμότητα στην Κρήτη, μετά βεβαίως από τον εθνικό δρυμό Σαμαριάς.
Το φαράγγι πήρε το όνομα Φυγού, γιατί από εκεί επί Τουρκοκρατίας δραπέτευαν ή φυγαδεύονταν οι αντάρτες, οι κλέφτες, οι άμαχοι και γενικώς οι κυνηγημένοι του Σελίνου, αρχικά προς τον Ομαλό και στη συνέχεια προς το φαράγγι της Σαμαριάς.
Ακολούθως εγώ επέλεξα να συνεχίσω την πεζοπορία προς το φαράγγι της Αγίας Ειρήνης μαζί με 6 ακόμα άτομα, εκ των οποίων και ένα κοριτσάκι μόλις 6 μηνών το οποίο κουβαλούσε ο πατέρας ου στο μάρσιπο και ήταν μια ξεχωριστή διαδρομή σίγουρα, υπό την αρχηγία του αντιπροέδρου του Ορειβατικού Γιάννη Στρογγυλάκη.
Το φαράγγι της Αγίας Ειρήνης είναι επίσης πανέμορφο, πεντακάθαρο και καταπράσινο και αποτελεί μια εξαιρετική πεζοπορική εμπειρία η διάσχισή του, με αρκετά πεύκα και πηγές να ξεκουράζουν και να δίνουν στον περιπατητή την αίσθηση ότι βρίσκεται σε ένα παραδεισένιο και ευλογημένο τόπο.
Τα φαράγγια της Αγίας Ειρήνης και της Φυγούς είναι δίδυμα, αφού αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του ίδιου οικοσυστήματοςς, είναι κατάφυτα, πολύ καθαρά με ελάσιχτα σκουπίδια και φερτά υλικά, σκιερά με αμέτρητα δάση πεύκων και με πλατάνια στις κοίτες τους.
Μετά από 2.5 ώρες πορείας μέσα στο φαράγγι της Αγίας Ειρήνης και άλλες 2 ώρες που είχαμε κάνει αρχικά μέχρι τη Φυγού φτάσαμε στην καντίνα Σελινιώτικη Όαση, για μικρή στάση και τέλος πήγαμε για μπάνιο, φαγητό και ξεκούραση στην ειδυλλειακή παραλία της Σούγιας.
Η συγκεκριμένη διαδρομή ήταν από τις πιο ευχάριστες και απολαυστικές που έχω πραγματοποιήσει στον ενάμιση χρόνο που περπατάω με τον Ορειβατικό Σύλλογο Χανίων.
Άλλωστε είναι αρκετά δημοφιλής ιδιαίτερα στους ξένους πεζοπόρους και φυσιολάτρες, μιας και αποτελεί κομμάτι του Ε4, όλο το σκέλος της διαδρομής από το Σελινιώτικο Γύρο Ομαλού, μέχρι και το τέλος του φαραγγιού της Αγίας Ειρήνης.
Παρακάτω παραθέτω αρκετές φωτογραφίες από την πεζοπορική δραστηριότητα.
Περπατώντας στη Βασιλική Στράτα μέχρι το φαράγγι της Φυγούς
Μέσα στο φαράγγι της Φυγούς
2 σχόλια:
Φαίνεται πολύ όμορφη πορεία πράγματι. Έχω περπατήσει μόνο ένα μικρό κομμάτι του φαραγγιού της Αγίας Ειρήνης (χωριό της καταγωγής μου). Οι αναμνήσεις μου είναι πολύ έντονες μιας και μικρό παιδί, τα καλοκαίρια κάναμε πολλές βόλτες και παιγνίδια εκεί μέσα!
Ένα ακόμα μπράβο για τις παρουσιάσεις σου!
Έναν τόπο τον γνωρίζεις πραγματικά, μονάχα αν τον περπατήσεις.
Να είστε καλά, να χαίρεστε τις ομορφιές της Κρητικής φύσης.
Δημοσίευση σχολίου