Ζούρβα-Τρομάρισσα-Βούλισμα-Ζούρβα

Μια πολλή όμορφη και ευχάριστη πεζοπορία είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την προηγούμενη Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013 με τον Ορειβατικό Σύλλογο Χανίων στη διαδρομή από το ορεινό χωριό Ζούρβα, ως την πηγή της Τρομάρισσας και στη συνέχεια επιστροφή στη Ζούρβα μέσω της τοποθεσίας Βούλισμα στην επαρχία Κυδωνίας.
Δεδομένων των άσχημων καιρικών συνθηκών που είχαν προγνωσθεί η συμμετοχή ήταν σχετικά ικανοποιητική αφού πήραν μέρος περίπου 40-50 άτομα.
Η Ζούρβα λοιπόν είναι ένα μικρό ορεινό και ιστορικό χωριό με πληθυσμό μόλις 15 κατοίκων σε υψόμετρο 570 μέτρων γαντζωμένο κυριολεκτικά στη ρίζα των Λευκών Ορέων, που πραγματικά  κατακλύζεται από μεγάλα και πανέμορφα δάση.
Από τη Ζούρβα ξεκινούν μερικές πολύ όμορφες διαδρομές για πεζοπορία αφού το καταπράσινο φυσικό περιβάλλον προσφέρει αυτή τη δυνατότητα.
Αρχίσαμε την πεζοπορία από έναν ανηφορικό χωματόδρομο, ο οποίος στη συνέχεια μας έμπασε μέσα στο δάσος πάνω από το χωριό, μετατρεπόμενος σε ένα καλογραμμένο ανηφορικό μονοπάτι μέσα από ένα πανέμορφο τοπίο περπατώντας μέσα σε πευκοδάσος για μια και πλέο ώρα .
Η διαδρομή μέσα στο δάσος προσφέρεται για όλες τις ηλικίες και αντοχές, αφού το μονοπάτι είναι διαμορφωμένο και κατάλληλο με ευδιάκριτη κόκκινη σήμανση σε λευκό φόντο για μια εύκολη πεζοπορία αν και λίγο ανηφορική, με στημένα παγκάκια σε κομβικά σημεία του μονοπατιού, όπου ο καθένας μπορεί να αναπνεύσει φρέσκο βουνίσιο αέρα κάτω από τα μεγάλα σκιερά πεύκα.
Κατά την πρώτη ώρα της ανάβασης διαμέσου του μονοπατιού η ανηφόρα είναι λίγο απότομη και κάπως κουραστική, οπότε μπορεί να σε κόψει λίγο, αλλά αποζημιώνεσαι από το μαγευτικό πράσινο τοπίο που κυριαρχεί τριγύρω.
Αφού ξεκουραστήκαμε σε ένα ασφαλές από τη βροχή σημείο για μερικά λεπτά βάλαμε πλώρη για τον πρώτο αντικειμενικό στόχο της εκδρομής που ήταν να φτάσουμε μέχρι τη φημισμένη πηγή της Τρομάρισσας.
Απέμενε περίπου μιάμιση ώρα μέχρι την Τρομάρισσα με τον καιρό να είναι ελαφρώς βροχερός, όταν αφήσαμε πίσω μας τη δασωμένη πλαγιά και μπήκαμε σε ένα πιο δύσβατο μονοπάτι με αραιότερη βλάστηση, περπατώντας ουσιαστικά σε μικρά πλατώματα παραλλήλως με το άγριο φαράγγι της Τρομάρισσας.
Πραγματοποιήσαμε μια στάση για ανάπαυση στη θέση Βωμός πάνω από το φαράγγι της Τρομάρισσας, όπου εκεί κοντά υπάρχουν εμφανή ίχνη της αρχαίας πόλης Ριζηνία.
Εντυπωσιακή και ανεπανάληπτη πραγματικά η θέα προς το φαράγγι της Τρομάρισσας, αλλά και τον κάμπο των Χανίων, το Κρητικό πέλαγος και τις ελάχιστα σε σχέση με πέρσι χιονισμένες κορυφές της Μαδάρας.
Επειδή βλέπαμε ότι ο καιρός θα μετατρεπόταν σύντομα σε μια καταστροφική καταιγίδα πήραμε το μονοπάτι που θα μας οδηγούσε τελικώς στην πολυπόθητη πηγή της Τρομάρισσας.
Ακολουθήσαμε ένα σχετικά κακοτράχαλο μονοπάτι μέσα από αραιά πευκοδάση, ενώ αργότερα η βλάστηση πύκνωσε σημαντικά αφού εισήλθαμε στις δασωμένες πλαγιές πάνω από το φαράγγι της Τρομάρισσας, το οποίο τραβερσάραμε υπό καταρρακτώδες και ενοχλητικό ψιλόβροχο, όπου το μονοπάτι ήταν συνεχώς κατηφορικό, προσφέροντας όμως μια υπέροχη αίσθηση του φυσικού κάλλους της περιοχής που είναι κατάφυτη.
Εν τέλει φτάσαμε στη περιοχή Πλατάνια όπου βρίσκεται η φημισμένη πηγή της Τρομάρισσας, έπειτα από πορεία δυόμιση ωρών.
Εκεί βρίσκεται η πηγή της Τρομάρισσας με το καθαρό και παγωμένο νερό την οποία προστατεύουν τεράστια, υπεραιωνόβια πλατάνια, τα οποία εντυπωσιάζουν με το τεράστιο μέγεθος του κορμού και της γυμνής αυτή την εποχή κώμης τους.
Η πηγή της Τρομάρισσας είναι ευρέως γνωστή στους Χανιώτες πεζοπόρους, μπορεί βέβαια να μην έχει την ανάλογη φήμη της πηγής Λινοσέλι στο Γκίγκιλο, αλλά και πάλι κρατάει τη δική της ξεχωριστή ομορφιά.
Από την πηγή ξεκινάει και το ομώνυμο φαράγγι της Τρομάρισσας, το οποίο είναι αρκετά δύσβατο έως απρόσιτο για τους κοινούς πεζοπόρους με στενά τοιχώματα, αφού για τη διάσχισή του απαιτούνται περίπου 20 ραπέλ, δηλαδή σχοινοκαταβάσεις και σαφώς ο ανάλογος εξοπλισμός.
Πάντως από ψηλά σχίζει σα μαχαιριά κυριολεκτικά το βουνό στη μέση, φτάνοντας μέχρι κάτω στο χωριό της Ζούρβας, είναι καταπράσινο και συγκλονιστικά όμορφο από ψηλά, προσφέροντας ένα ανεπανάληπτο αισθητικό αποτέλεσμα.
Μετά λοιπόν από μισάωρη ξεκούραση στην πηγή της Τρομάρισσας, παρακάμψαμε το φαράγγι της και ακολουθήσαμε ένα στενό ευδιάκριτο μονοπάτι περπατώντας στο φρύδι της Τρομάρισσας, έχοντας αριστερά και από κάτω μας το φαράγγι.
Ακολούθως μετά από ολιγόλεπτο περπάτημα εισήλθαμε στην πευκόφυτη πλαγιά που κατηφορίζει μέσα στην κοίτη του φαραγγιού με το απέραντο πευκοδάσος.
Μέσα από την πευκόφυτη αυτή ρεματιά η πεζοπορία ήταν αρκετά ευχάριστη μέσα στο δάσος, όπου συναντήσαμε  14 πηγές με νερό, από τις οποίες τροφοδοτείται το αρδευτικό δίκτυο που δίνει νερό στο χωριό της Ζούρβας.
Περνώντας την κοίτη του φαραγγιού στις αρχές του, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε σταδιακά υψόμετρο στη ρίζα της Μαδάρας, πιάνοντας την δεξιά πλαγιά του φαραγγιού, όπου ανεβαίναμε συνεχώς.
Εδώ το τοπίο άλλαξε κάπως με τη φυτοκάλυψη να αραιώνει σημαντικά και να μετατρέπεται σε ήπιο θαμνότοπο, αλλά η θέα άνοιξε σημαντικά προς τις χιονισμένες κορυφές της Μαδάρας, την απέναντι πλαγιά της Τρομάρισσας την οποία είχαμε διασχίσει πριν και λίγο προς τη Ζούρβα.
Συνεχίζοντας για λίγο ακόμα την ανάβαση τελικά καταφέραμε να βγούμε από την πλαγιά αυτή και βρήκαμε έναν χωματόδρομο μήκους περίπου 2 χιλιομέτρων, που προσέφερε απλόχερα μια σούπερ θέα προς τη βόρεια ακτογραμμή των Χανίων, αλλά και την ίδια την πόλη στο βάθος, εκτός βεβαίως από την υπέροχη τοποθεσία που βρισκόμασταν με τα διάσπαρτα δασάκια να κυριαρχούν παντού.
Σταθήκαμε για ολιγόλεπτη ξεκούραση και μετά ξαναμπήκαμε σε ακόμη μια δασωμένη πλαγιά με πεύκα και πλατάνια, συνεχίζοντας μια εύκολη κατάβαση που μας οδήγησε σε ένα πανέμορφο ξέφωτο από αρκετά αιωνόβια πλατάνια με ένα παλιό και έρημο μιτάτο, μένοντας εκεί για μερικά λεπτά, γιατί δεν αντισταθήκαμε στο να τραβήξουμε λίγες φωτογραφίες κάτω από τους καταπράσινους κορμούς των πλατάνων.
Πραγματικά το μέρος είναι ξεχωριστό με την εναλλαγή πλατάνων και πεύκων σε συνδυασμό με την μουντάδα του καιρού έκαναν τη στάση αυτή ξεχωριστή.
Ακολούθως συναντήσαμε ένα μοναδικό στο είδος του στην Κρήτη δάσος από άγριες αχλαδιές, το οποίο διαρρέει ένα μικρό ποταμάκι.
Βεβαίως τα δέντρα ήταν απογυμνωμένα από τα φύλλα τους, όμως και πάλι η ομορφιά του δάσους περίσσευε σε συνδυασμό με την ομίχλη που επικρατούσε ολόγυρα, το ρυάκι που διερχόταν μέσα από το δάσος, ήταν μια εντελώς διαφορετική εικόνα απ' όσες είχαμε δει στην μέχρι τότε πορεία μας.
Μόλις είχαμε φτάσει λοιπόν στην περιοχή Βούλισμα αφήνοντας πίσω μας το ξεχωριστό αυτό δασάκι, συνεχίσαμε την πορεία μας μέσα από ένα πυκνοδασωμένο μονοπάτι από πεύκα για ένα τεταρτάκι καταλήγοντας σε ένα μικρό οροπέδιο με διάσπαρτα μιτάτα και στάνες.
Εκεί φημολογείται ότι εκτελέστηκαν από αντάρτες του Ε.Λ.Α.Σ. μέλη της συμμορίας του διαβόητου Γερμανού σφαγέα της κρητικής υπαίθρου κατά τη διάρκεια της Κατοχής Φριτς Σούμπερτ, οι Σουμπερίτες όπως ήταν γνωστοί και αφού προηγουμένως είχαν αιματοκυλίσσει πολλά χωριά στην ενδοχώρα του νησιού αν και ήταν όλοι Έλληνες.
Το μικρό αυτό πλάτωμα στο Βούλισμα θυμίζει αρκετά ένα άλλο οροπέδιο στον Αθυμόλακκο Κεραμειών, τόσο μορφολογικά, όσο φυτολογικά και από κατασκευαστικής απόψεως όσον αφορά τα μιτάτα.
Πραγματοποιήσαμε και εκεί μια καλή στάση για ξεκούραση και ακολούθως μπήκαμε σε ένα υποτυπώδες φαραγγάκι στην αρχή και στη συνέχεια βγήκαμε σε μια καταπράσινη ρεματιά στην πλαγιά πάνω από το χωριό της Ζούρβας το οποίο άρχισε να φαίνεται από κάτω.
Βρισκόμασταν σε υψόμετρο περίπου 500 μέτρων πάνω από τη Ζούρβα, η πλαγιά πάνω από το χωριό είναι κατάφυτη και καταπράσινη από ένα μοναδικό πευκοδάσος το οποίο ευτυχώς διατηρείραι σε εξαιρετική κατάσταση και προστατεύεται επαρκώς.
Η κατάβαση προς τη Ζούρβα μέσω της καταπράσινης αυτής ρεματιάς αποτελεί μια μοναδική πεζοπορική εμπειρία, διότι ευχαριστιέσαι πραγματικά την πορεία μέσα από το όμορφο αυτό μέρος του βουνού, ανεξαρτήτως της κούρασης που έχεις τραβήξει μέχρι τότε.
Η θέα είναι πραγματικά μοναδική τόσο μέσα στο δάσος, αλλά κυρίως στις απέναντι ολοπράσινες ρεματιές που σκεπάζουν τη Ζούρβα και στο βάθος του ορίζοντα προς τα χωριά Λάκκοι, Μεσκλά και Θέρισο.
Λίγο πριν την έξοδο προς τη Ζούρβα ξαναβρήκαμε το αρχικό μονοπάτι που είχαμε ανέβει στην έναρξη της πεζοπορίας, το οποίο κατεβήκαμε και γύρω στς 3 το μεσημέρι φτάσαμε στη Ζούρβα, λίγο πριν ξεσπάσει η απειλητική καταιγίδα εμφανώς κουρασμένοι από το εξάωρο περπάτημα, αλλά συνάμα ενθουσιασμένοι από την ομορφιά της φύσης στην όμορφη αυτή γωνιά της ρίζας των Λευκών Ορέων.
Αφού κάτσαμε στη φημισμένη ταβέρνα του χωριού στην Αιμιλία γύρω στις 5 το απόγευμα αναχωρήσαμε για τα Χανιά, πλημμυρισμένοι αναμνήσεις από τις όμορφες εικόνες που συναντήσαμε εκείνη την ημέρα.
Η διαδρομή Ζούρβα-Τρομάρισσα-Βούλισμα και επιστροφή στη Ζούρβα συγκαταλέγεται στο δίκτυο των 9 πράσινων διαδρομών που έχει χαράξει ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων στα ορεινά μονοπάτια του νομού Χανίων.
Ο βαθμός δυσκολίας της εκδρομής αγγίζει το 3, η καταλληλότερη εποχή για πραγματοποίηση πεζοπορίας στη συγκεκριμένη περιοχή είναι μέσα φθινοπώρου, ή την άνοιξη.
Αποτελεί μια εξαιρετική επιλογή για πεζοπορία, καθώς η φυσική ομορφιά του καταπράσινου τοπίου στους πρόποδες των Λευκών Ορέων συναρπάζει χωρίς καμία δόση υπερβολής.
Ακολουθούν φωτογραφίες από την πεζοπορική δραστηριότητα.

Εικόνες από τη Ζούρβα πριν την έναρξη της πεζοπορίας

Ακολουθώντας το μονοπάτι πάνω από τη Ζούρβα.

Θέα προς το φαράγγι της Τρομάρισσας

Στην τοποθεσία Βωμός που μαρτυρά την ύπαρξη της αρχαίας Ριζηνίας εκεί κοντά.

Το φαράγγι της Τρομάρισσας από κάτω.

Πηγαίνοντας προς την πηγή της Τρομάρισσας.

Στην ξακουστή πηγή της Τρομάρισσας με τα αιωνόβια πλατάνια.

Παίρνοντας το μονοπάτι με τις 14 πηγές για το Βούλισμα βλέπουμε κάτω αριστερά το φαράγγι της Τρομάρισσας.

Ακολουθώντας το μονοπάτι με τις 14 πηγές

 Συνεχίζοντας στον αγροτικό χωματόδρομο που μας οδήγησε στο Βούλισμα

Κατηφορίζοντας προς το Βούλισμα

Στη θέση Βούλισμα στο ξέφωτο με τα πλατάνια.

Συναντώντας το δάσος με τις αγριαχλαδιές στο Βούλισμα.

Πηγαίνοντας προς το οροπέδιο στο Βούλισμα εκεί που εκτελέστηκαν οι Σουμπερίτες.

Στο μικρό οροπέδιο με το μιτάτο στο Βούλισμα.

Κατευθυνόμενοι προς το χωριό Ζούρβα τελικό προορισμό της πεζοπορίας με φόντο το καταπράσινα βουνά της ρίζας.