Την περασμένη Κυριακή 27 Μαρτίου, συμμετείχα στην μονοήμερη εκδρομή-ορεινή πεζοπορία που διοργάνωσε ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων από το Σέμπρωνα ως την Κάντανο.
Ξεκινήσαμε από τα γραφεία του συλλόγου στη Τζανακάκη με μισθωμένο πούλμαν, που μας μετέφερε ως το Σέμπρωνα.
Στο πρώτο κομμάτι της διαδρομής περπατήσαμε ή μάλλον κάναμε μια σχετικά δύσκολη ανάβαση για περίπου 2 ώρες μέχρι να φτάσουμε σε μια εκκλησία όπου ξεκουραστήκαμε για περίπου μισή ώρα.
Στη συνέχεια προχωρήσαμε ανηφορικά για ακόμα μια ώρα μέχρι να φτάσουμε στο Αποπηγάδι στην κορυφή του, όπου είδαμε ξεκάθαρα όλα τα έργα κατασκευής του αιολικού πάρκου. Ακόμα και την Κυριακή οι μπουλντόζες δούλευαν, αυτό το έργο συναντάει τεράστιες αντιδράσεις από τους κατοίκους της Σπίνας, ενώ και οι συνέπειες που θα προκληθούν στο φυσικό περιβάλλον θα είναι δυσμενείς και ειδικά στα ζεύγη των κοκκαλλάδων.
Ενδιάμεσα αναπαυτήκαμε για λίγα λεπτά σε δύο εγκαταλελειμένα μιτάτα. Προχωρώντας παράλληλα στο Αποπηγάδι βλέπαμε ξεκάθαρα από κάτω τη Σπίνα, ενώ η διαδρομή ήταν σίγουρα πιο επίπεδη και ξεκούραστη, από ότι στο πρώτο σκέλος της διαδρομής χωρίς να είναι και περίπατος βέβαια, αφού υπήρχαν πολλά ανηφορικά και κατηφορικά σημεία.
Προχωρήσαμε έτσι για περίπου 3 ώρες, ώσπου να φτάσουμε στο καταφύγιο του Κατάκη, όπου καθίσαμε για άλλη μισή ώρα, αγναντεύοντας όλη την πεδιάδα της Καντάνου. Στη συνέχεια πήραμε το δρόμο προς τον τελικό προορισμό το Ανησαράκι.
Η διαδρομή εδώ δυσκόλεψε γιατί ήταν κατηφορική μέσα από βραχώδη μέρη και απόκρημνα, ανάμεσα σε ακανθώδη βλάστηση, περάσαμε και μέσα από χωράφια, είδαμε και ενα αγρότη να έχει βάλει φωτιά σε μια πλαγιά για να κάψει την άγρια φρυγανώδη βλάστηση για να βοσκησουν αργότερα τα πρόβατά του, κλασσική καταπάτηση δημόσιας έκτασης.
Με τη βοήθεια της τεχνολογίας φτάσαμε στο Ανησαράκι εγώ και άλλα 3 άτομα που προπορευόμασταν και είχαμε διαχωριστεί από το κύριο σώμα της φάλαγγας.
Περπατώντας για περίπου μια ώρα και 4-5 χιλιόμετρα φτάσαμε πεζοί μέχρι την Κάνδανο, ενώ αργότερα έφτασαν και όλοι οι υπόλοιποι με το λεωφορείο.
Με μια παρέα αράξαμε σε μια ταβέρνα της Καντάνου το Μεσόστρατο, όπου φάγαμε τοπικές λιχουδιές, ήπιαμε κρασιές και γενικώς περάσαμε ευχάριστα την ώρα μας, ως τις 17.30 που επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν, επιστρέφοντας στα Χανιά, μετά από μια κουραστική αλλά σίγουρα ευχάριστη πεζοπορία στους ορεινούς όγκους του Σελίνου.
Ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχα σε ορεινή πεζοπορία με τον ΕΟΣ, μου άρεσε πάρα πολύ και ήταν μια ξεχωριστή και πρωτόγνορη εμπειρία για μένα, αν κι έχω διαβεί τρις το φαράγγι της Σαμαριάς.
Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι στο φαράγγι υπάρχει χαραγμένο μονοπάτι, ενώ στο Αποπηγάδι η διάβαση είναι πολύ δυσκολότερη και βεβαίως ήμουνα μέλος πολυμελούς ομάδας και οργανωμένης.
Κάθε Κυριακή οργανώνονται εκδρομές για πεζοπορία με συχνές διανυκτρεύσεις επιτόπου.
Η επόμενη εκδρομή που θα λάβω μέρος είναι στις 17 Απριλίου στην Κίσσαμο και συγκεκριμένα στις περιοχές Αφράτα - Ελληνόσπηλιος - Ροδωπού και αναμένω με μεγάλη αγωνία αναμφίβολα να γνωρίσω αυτή την περιοχή, όπου σίγουρα προβλέπεται μοναδική.
To be continued!!!
Δασκαλάκης Ιάκωβος
Ακολουθούν μερικές εικόνες από το Αποπηγάδι
Ξεκινήσαμε από τα γραφεία του συλλόγου στη Τζανακάκη με μισθωμένο πούλμαν, που μας μετέφερε ως το Σέμπρωνα.
Στο πρώτο κομμάτι της διαδρομής περπατήσαμε ή μάλλον κάναμε μια σχετικά δύσκολη ανάβαση για περίπου 2 ώρες μέχρι να φτάσουμε σε μια εκκλησία όπου ξεκουραστήκαμε για περίπου μισή ώρα.
Στη συνέχεια προχωρήσαμε ανηφορικά για ακόμα μια ώρα μέχρι να φτάσουμε στο Αποπηγάδι στην κορυφή του, όπου είδαμε ξεκάθαρα όλα τα έργα κατασκευής του αιολικού πάρκου. Ακόμα και την Κυριακή οι μπουλντόζες δούλευαν, αυτό το έργο συναντάει τεράστιες αντιδράσεις από τους κατοίκους της Σπίνας, ενώ και οι συνέπειες που θα προκληθούν στο φυσικό περιβάλλον θα είναι δυσμενείς και ειδικά στα ζεύγη των κοκκαλλάδων.
Ενδιάμεσα αναπαυτήκαμε για λίγα λεπτά σε δύο εγκαταλελειμένα μιτάτα. Προχωρώντας παράλληλα στο Αποπηγάδι βλέπαμε ξεκάθαρα από κάτω τη Σπίνα, ενώ η διαδρομή ήταν σίγουρα πιο επίπεδη και ξεκούραστη, από ότι στο πρώτο σκέλος της διαδρομής χωρίς να είναι και περίπατος βέβαια, αφού υπήρχαν πολλά ανηφορικά και κατηφορικά σημεία.
Προχωρήσαμε έτσι για περίπου 3 ώρες, ώσπου να φτάσουμε στο καταφύγιο του Κατάκη, όπου καθίσαμε για άλλη μισή ώρα, αγναντεύοντας όλη την πεδιάδα της Καντάνου. Στη συνέχεια πήραμε το δρόμο προς τον τελικό προορισμό το Ανησαράκι.
Η διαδρομή εδώ δυσκόλεψε γιατί ήταν κατηφορική μέσα από βραχώδη μέρη και απόκρημνα, ανάμεσα σε ακανθώδη βλάστηση, περάσαμε και μέσα από χωράφια, είδαμε και ενα αγρότη να έχει βάλει φωτιά σε μια πλαγιά για να κάψει την άγρια φρυγανώδη βλάστηση για να βοσκησουν αργότερα τα πρόβατά του, κλασσική καταπάτηση δημόσιας έκτασης.
Με τη βοήθεια της τεχνολογίας φτάσαμε στο Ανησαράκι εγώ και άλλα 3 άτομα που προπορευόμασταν και είχαμε διαχωριστεί από το κύριο σώμα της φάλαγγας.
Περπατώντας για περίπου μια ώρα και 4-5 χιλιόμετρα φτάσαμε πεζοί μέχρι την Κάνδανο, ενώ αργότερα έφτασαν και όλοι οι υπόλοιποι με το λεωφορείο.
Με μια παρέα αράξαμε σε μια ταβέρνα της Καντάνου το Μεσόστρατο, όπου φάγαμε τοπικές λιχουδιές, ήπιαμε κρασιές και γενικώς περάσαμε ευχάριστα την ώρα μας, ως τις 17.30 που επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν, επιστρέφοντας στα Χανιά, μετά από μια κουραστική αλλά σίγουρα ευχάριστη πεζοπορία στους ορεινούς όγκους του Σελίνου.
Ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχα σε ορεινή πεζοπορία με τον ΕΟΣ, μου άρεσε πάρα πολύ και ήταν μια ξεχωριστή και πρωτόγνορη εμπειρία για μένα, αν κι έχω διαβεί τρις το φαράγγι της Σαμαριάς.
Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι στο φαράγγι υπάρχει χαραγμένο μονοπάτι, ενώ στο Αποπηγάδι η διάβαση είναι πολύ δυσκολότερη και βεβαίως ήμουνα μέλος πολυμελούς ομάδας και οργανωμένης.
Κάθε Κυριακή οργανώνονται εκδρομές για πεζοπορία με συχνές διανυκτρεύσεις επιτόπου.
Η επόμενη εκδρομή που θα λάβω μέρος είναι στις 17 Απριλίου στην Κίσσαμο και συγκεκριμένα στις περιοχές Αφράτα - Ελληνόσπηλιος - Ροδωπού και αναμένω με μεγάλη αγωνία αναμφίβολα να γνωρίσω αυτή την περιοχή, όπου σίγουρα προβλέπεται μοναδική.
To be continued!!!
Δασκαλάκης Ιάκωβος
Ακολουθούν μερικές εικόνες από το Αποπηγάδι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου