Την περασμένη Κυριακή 4 Μαρτίου 2012 συμμετείχα στην ορειβατική δραστηριότητα-πεζοπορία, που διοργάνωσε ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων από το χωριό Καράνου ως το Φουρνέ στην πρώην επαρχία Κυδωνίας.
Ξεκινήσαμε γύρω στις 8.30 το πρωί από τα γραφεία του Συλλόγου στην οδό Τζανακάκη, γύρω στα 50 άτομα, προετοιμασμένοι να βρεχτούμε αρκετά, όπως μας προειδοποίησε ο αρχηγός της αποστολής.
Μετά από μισή ώρα δρόμο και περνώντας από τα περισσότερα πορτοκαλοχώρια των Χανίων, όπως ο Αλικιανός, ο Σκινές κλπ, φτάσαμε λίγο μετά το χωριό Καράνου, όπου προετοιμαστήκαμε για την πεζοπορία και περίπου στις 9.30 αρχίσαμε να περπατάμε.
Μπήκαμε στο φαράγγι του Μαύρου, ένα σχετικά άγνωστο στους περισσότερους φαραγγάκι, το οποίο είναι καταπράσινο και πολύ ειδυλλειακό.
Το μονοπάτι ήταν κατηφορικό στο μεγαλύτερό του κομμάτι και περπατούσαμε παράλληλα με τον ποταμό Μαύρο, βουτώντας κάποιες φορές και στα κρύα του νερά, προκειμένου να περάσουμε απέναντι, όποτε χρειαζόταν.
Όπως προείπα το φαράγγι αυτό είναι πνιγμένο στο πράσινο εφόσον το διαρρέει το ποτάμι, με τεράστιους πλατάνους στις όχθες του και με τα φύλλα τους διασκορπισμένα παντού να καλύπτουν το μονοπάτι, το οποίο ναι μεν είναι χαραγμένο, αλλά έχει να συντηρηθεί πολλά χρόνια.
Επίσης ο ήλιος δεν περνούσε μέσα από τα πυκνά δέντρα με αποτέλεσμα μια ευχάριστη σκιά, ενώ πολλοί μικροί καταρράκτες μας έκαναν να πιστεύουμε ότι βρισκόμασταν στη βόρεια Ελλάδα και όχι στη ξηροθερμική Κρήτη σε συνδυασμό με τον πλουραλισμό και την ποικιλία των χρωμάτων και των φυτών.
Πραγματικά αυτό το φαραγγάκι αποτελεί ένα μικρό παράδεισο τόσο για τον άνθρωπο, αλλά κυρίως για τα ζώα και τα φυτά, αφού το οικοσύστημα παραμένει αμετάβλητο εδώ και πολλά χρόνια, δίχως να έχει επηρεαστεί στο ελάχιστο από την όποια ανθρώπινη παρέμβαση.
Ακόμα μέσα στο φαράγγι υπάρχουν δύο μικρά πετρόκτιστα γεφυράκια, το σπήλαιο Νεραμιάς, το οποίο ουσιαστικά είναι μια κουφάλα μέσα σε ένα τεράστιο βράχο χωρίς αξιόλογο διάκοσμο και μερικά διάσπαρτα τέως ορυχεία που είχε αγοράσει ο Αβέρωφ τη δεκαετία του 50, αλλά ποτέ δεν αξιοποιήθηκαν και τώρα πλέον έχουν σφραγιστεί υπό τον κίδνυνο των κατολισθήσεων.
Πραγματικά αυτό το μικρό φαράγγι είναι κατάφυτο και καταπράσινο όπου η βλάστηση πραγματικά οργιάζει, θυμίζοντας Ελβετία.
Μέσα στο φαράγγι περπατήσαμε για μια ώρα και στο τέλος του φτάσαμε σε ένα μεγάλο διάσελο, όπου ξεκουραστήκαμε για 20 λεπτά, πριν μπούμε στο δυσκολότερο σημείο της διαδρομής που ήταν σαφώς η διάσχιση του ποταμού Μαύρου.
Η διαδρομή από το τέλος του φαραγγιού μέχρι το Βοτανικό Πάρκο Κρήτης, διαμέσου του ποταμού Μαύρου διήρκεσε δύο και πλέον ώρες, κατά τις οποίες ομολογουμένως χρειάστηκε πάνω από 50 φορές να βουτήξουμε μέσα στο νερό για να περάσουμε από τη μια όχθη στην άλλη, αρκετές εκ των οποίων το νερό έφτασε μέχρι το γόνατο.
Σε μερικά σημεία ο ποταμός ήταν σχετικά ορμητικός με μερικά βαθιά περάσματα, οπότε εκεί πέρα χρειάστηκε η συνδρομή των αρχηγών για να περάσουμε όλοι χωρίς πρόβλημα.
Πάντως το ποτάμι είναι πολύ καθαρό, με ελάχιστα βαθιά σημεία, άφθονους καταρράκτες, με σκουπίδια διάσπαρτα κυρίως πλαστικά, χαλώντας κάπως την όμορφη εικόνα που είχαμε.
Στο τέλος της πεζοπορίας περάσαμε και από έναν παλιό παραδοσιακό νερόμυλο και καταλήξαμε στο Βοτανικό Πάρκο Κρήτης στο χωριό Σκορδαλού, όπου κυριολεκτικά σε μια έκταση 4 στρεμμάτων θα βρούμε όλα τα είδη φυτών που μπορούν να ευδοκιμήσουν στην Κρήτη, ακόμα και τροπικά , ενώ υπάρχει και μια γραφική λιμνούλα με πάπιες.
Επίσης η θέα προς τα Λευκά Όρη και όλη την έκταση του Πάρκου είναι άπαιχτη, ο καιρός ήταν ο κατάλληλος για πεζοπορία, η οποία συνολικά κράτησε 4 ώρες, λιγότερο από τον υπολογιζόμενο απαιτούμενο χρόνο.
Ήταν μόλις η τρίτη φορά που ο Ορειβατικός διοργάνωσε τη συγκεκριμένη διαδρομή, με την προηγούμενη να χρονολογείται πίσω στο 2007 και ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία, διότι πρώτη φορά έκανα διάσχιση ποταμού, όσο κάνω πεζοπορίες και ορειβασία με τη μικρή εμπειρία που έχω.
'Ηταν σίγουρα η πιο πράσινη και υγρή πεζοπορία που έχω συμμετάσχει εδώ και ένα χρόνο που λαμβάνω μέρος ενεργά στις εκδρομές του Ορειβατικού Χανίων.
Ακολουθούν εικόνες που τράβηξα με τη φωτογραφική μου από το Φαράγγι Κυδώνι αρχικά και ακολούθως από τον ποταμό Μαύρο και το Βοτανικό Πάρκο.
Φαράγγι του Μαύρου
Ποταμός Μαύρος
Ξεκινήσαμε γύρω στις 8.30 το πρωί από τα γραφεία του Συλλόγου στην οδό Τζανακάκη, γύρω στα 50 άτομα, προετοιμασμένοι να βρεχτούμε αρκετά, όπως μας προειδοποίησε ο αρχηγός της αποστολής.
Μετά από μισή ώρα δρόμο και περνώντας από τα περισσότερα πορτοκαλοχώρια των Χανίων, όπως ο Αλικιανός, ο Σκινές κλπ, φτάσαμε λίγο μετά το χωριό Καράνου, όπου προετοιμαστήκαμε για την πεζοπορία και περίπου στις 9.30 αρχίσαμε να περπατάμε.
Μπήκαμε στο φαράγγι του Μαύρου, ένα σχετικά άγνωστο στους περισσότερους φαραγγάκι, το οποίο είναι καταπράσινο και πολύ ειδυλλειακό.
Το μονοπάτι ήταν κατηφορικό στο μεγαλύτερό του κομμάτι και περπατούσαμε παράλληλα με τον ποταμό Μαύρο, βουτώντας κάποιες φορές και στα κρύα του νερά, προκειμένου να περάσουμε απέναντι, όποτε χρειαζόταν.
Όπως προείπα το φαράγγι αυτό είναι πνιγμένο στο πράσινο εφόσον το διαρρέει το ποτάμι, με τεράστιους πλατάνους στις όχθες του και με τα φύλλα τους διασκορπισμένα παντού να καλύπτουν το μονοπάτι, το οποίο ναι μεν είναι χαραγμένο, αλλά έχει να συντηρηθεί πολλά χρόνια.
Επίσης ο ήλιος δεν περνούσε μέσα από τα πυκνά δέντρα με αποτέλεσμα μια ευχάριστη σκιά, ενώ πολλοί μικροί καταρράκτες μας έκαναν να πιστεύουμε ότι βρισκόμασταν στη βόρεια Ελλάδα και όχι στη ξηροθερμική Κρήτη σε συνδυασμό με τον πλουραλισμό και την ποικιλία των χρωμάτων και των φυτών.
Πραγματικά αυτό το φαραγγάκι αποτελεί ένα μικρό παράδεισο τόσο για τον άνθρωπο, αλλά κυρίως για τα ζώα και τα φυτά, αφού το οικοσύστημα παραμένει αμετάβλητο εδώ και πολλά χρόνια, δίχως να έχει επηρεαστεί στο ελάχιστο από την όποια ανθρώπινη παρέμβαση.
Ακόμα μέσα στο φαράγγι υπάρχουν δύο μικρά πετρόκτιστα γεφυράκια, το σπήλαιο Νεραμιάς, το οποίο ουσιαστικά είναι μια κουφάλα μέσα σε ένα τεράστιο βράχο χωρίς αξιόλογο διάκοσμο και μερικά διάσπαρτα τέως ορυχεία που είχε αγοράσει ο Αβέρωφ τη δεκαετία του 50, αλλά ποτέ δεν αξιοποιήθηκαν και τώρα πλέον έχουν σφραγιστεί υπό τον κίδνυνο των κατολισθήσεων.
Πραγματικά αυτό το μικρό φαράγγι είναι κατάφυτο και καταπράσινο όπου η βλάστηση πραγματικά οργιάζει, θυμίζοντας Ελβετία.
Μέσα στο φαράγγι περπατήσαμε για μια ώρα και στο τέλος του φτάσαμε σε ένα μεγάλο διάσελο, όπου ξεκουραστήκαμε για 20 λεπτά, πριν μπούμε στο δυσκολότερο σημείο της διαδρομής που ήταν σαφώς η διάσχιση του ποταμού Μαύρου.
Η διαδρομή από το τέλος του φαραγγιού μέχρι το Βοτανικό Πάρκο Κρήτης, διαμέσου του ποταμού Μαύρου διήρκεσε δύο και πλέον ώρες, κατά τις οποίες ομολογουμένως χρειάστηκε πάνω από 50 φορές να βουτήξουμε μέσα στο νερό για να περάσουμε από τη μια όχθη στην άλλη, αρκετές εκ των οποίων το νερό έφτασε μέχρι το γόνατο.
Σε μερικά σημεία ο ποταμός ήταν σχετικά ορμητικός με μερικά βαθιά περάσματα, οπότε εκεί πέρα χρειάστηκε η συνδρομή των αρχηγών για να περάσουμε όλοι χωρίς πρόβλημα.
Πάντως το ποτάμι είναι πολύ καθαρό, με ελάχιστα βαθιά σημεία, άφθονους καταρράκτες, με σκουπίδια διάσπαρτα κυρίως πλαστικά, χαλώντας κάπως την όμορφη εικόνα που είχαμε.
Στο τέλος της πεζοπορίας περάσαμε και από έναν παλιό παραδοσιακό νερόμυλο και καταλήξαμε στο Βοτανικό Πάρκο Κρήτης στο χωριό Σκορδαλού, όπου κυριολεκτικά σε μια έκταση 4 στρεμμάτων θα βρούμε όλα τα είδη φυτών που μπορούν να ευδοκιμήσουν στην Κρήτη, ακόμα και τροπικά , ενώ υπάρχει και μια γραφική λιμνούλα με πάπιες.
Επίσης η θέα προς τα Λευκά Όρη και όλη την έκταση του Πάρκου είναι άπαιχτη, ο καιρός ήταν ο κατάλληλος για πεζοπορία, η οποία συνολικά κράτησε 4 ώρες, λιγότερο από τον υπολογιζόμενο απαιτούμενο χρόνο.
Ήταν μόλις η τρίτη φορά που ο Ορειβατικός διοργάνωσε τη συγκεκριμένη διαδρομή, με την προηγούμενη να χρονολογείται πίσω στο 2007 και ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία, διότι πρώτη φορά έκανα διάσχιση ποταμού, όσο κάνω πεζοπορίες και ορειβασία με τη μικρή εμπειρία που έχω.
'Ηταν σίγουρα η πιο πράσινη και υγρή πεζοπορία που έχω συμμετάσχει εδώ και ένα χρόνο που λαμβάνω μέρος ενεργά στις εκδρομές του Ορειβατικού Χανίων.
Ακολουθούν εικόνες που τράβηξα με τη φωτογραφική μου από το Φαράγγι Κυδώνι αρχικά και ακολούθως από τον ποταμό Μαύρο και το Βοτανικό Πάρκο.
Φαράγγι του Μαύρου
Ποταμός Μαύρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου