Στη σημερινή μου ανάρτηση θα κάνω ένα μίνι αφιέρωμα στο έρημο χωριό Καλοί Λάκκοι των Σφακίων το οποίο δεν κατοικείται πλέον.
Οι Καλοί Λάκκοι απέχουν περίπου 10 χιλιόμετρα από την Ίμπρο μέσω ενός χωματόδρομου, ή εναλλακτικά μπορεί κάποιος να περπατήσει ως εκεί για 2 ώρες.
Υπάρχει όμως και μια απείρως ομορφότερη διαδρομή για να φτάσουμε στους Καλούς Λάκκους. Ξεκινώντας από το χωριό Αμμουδάρι του Ασκύφου και ακολουθώντας το διεθνές μονοπάτι Ε4 μέσα από μια ελαφρά ανηφορική πορεία σε πλαγιά, φτάνουμε στο επιβλητικό οροπέδιο της Ταύρης.
Μετά από ένα τέταρτο πεζοπορίας περνάμε και το οροπέδιο του Νιάτου και στη συνέχεια ακολουθώντας τα μπλε σημάδια του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων, αρχικά περπατώντας μέσα σε μια ρεματιά και στη συνέχεια για περίπου μια ώρα σε εύκολο χωματόδρομο φτάνουμε στο χωριό Καλοί Λάκκοι.
Είναι ένα εγκαταλελειμένο χωριό κτηνοτρόφων, το οποίο έχει ερημωθεί εδώ και δεκαετίες, όπως άλλωστε η ύπαιθρος στη συντριπτική της πλειοψηφία.
Άλλωστε σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να καλλιεργηθεί εκεί πάνω και ο μόνος τρόπος επιβίωσης είναι η κτηνοτροφία.
Τα μισογκρεμισμένα και ετοιμόρροπα κτίσματα μαρτυρούν την εγκατάλειψη του χωριού, στην πλειοψηφία τους στάνες, καταφύγια για τους βοσκούς και γούρνες για να πίνουν νερό τα πρόβατα και τα κατσίκια.
Τα χαλάσματα που κάποτε έσφυζαν από ζωή, φωνές και κίνηση, αποτελώντας τα σπίτια και τα ποιμνιστάσια του χωριού, σήμερα στέκονται βουβά και μελαγχολικά, στο έλεος της εγκατάλειψης και της φθοράς του χρόνου.
Το χωριό υποθέτω εγκαταλείφθηκε στην πρώιμη περίοδο μετά την κατοχή από τους κατοίκους που θα έψαξαν για τη δική τους Γη της επαγγελίας σε άλλα πιο εύφορα μέρη νοτιότερα.
Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.400 μέτρων και στην είσοδό του δεσπόζει ένας τεράστιος, αιωνόβιος και σκιερός πρίνος, ενώ στις πλαγιές που κατακλύζουν το χωριό υπάρχουν τεράστιες εκτάσεις με πευκοδάση.
Όλα τα κτίσματα του χωριού είναι πετρόκτιστα από ντόπιο υλικό της Σφακιανής Μαδάρας, με εξαίσια αρχιτεκτονική.
Αν και μικρό σε έκταση το χωριό μάλλον θα έχει μεγάλη ιστορία!!
Πόσοι βοσκοί δε θα περπάτησαν στα σοκάκια και τις πλαγιές του με τα ζώα τους, πόσοι αγωνιστές κατά τις διάφορες περιόδους των κρητικών επαναστάσεων δε θα βρήκαν καταφύγιο σε τούτο το απάτητο από εχθρούς άνδρο, πόσες οικογένειες δε θα έζησαν από αυτό το έρημο πλέον χωριουδάκι.
Από τους Καλούς Λάκκους είχα περάσει την Κυριακή 8 Απριλίου στα πλαίσια της πεζοπορίας που είχε πραγματοποιήσει ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων για τη διάσχιση του Σφακιανού Φαραγγιού.
Το χωριό βρίσκεται στο μέσο της σηματοδοτημένης πορείας και ουσιαστικά, προσπερνώντας το και ακολουθώντας ένα κατηφορικό δασωμένο μονοπάτι φτάνεις σε ακόμα ένα έρημο χωριό τον Άγιο Παύλο, από όπου αρχίζει και η κοίτη του Σφακιανού φαραγγιού.
Νομίζω όμως όμως ότι ακόμα πρέπει να χρησιμοποιείται από ελάχιστους βοσκούς το καλοκαίρι για το μάντρωμα των κοπαδιών τους.
Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό από το χωριό Καλοί Λάκκοι
Οι Καλοί Λάκκοι απέχουν περίπου 10 χιλιόμετρα από την Ίμπρο μέσω ενός χωματόδρομου, ή εναλλακτικά μπορεί κάποιος να περπατήσει ως εκεί για 2 ώρες.
Υπάρχει όμως και μια απείρως ομορφότερη διαδρομή για να φτάσουμε στους Καλούς Λάκκους. Ξεκινώντας από το χωριό Αμμουδάρι του Ασκύφου και ακολουθώντας το διεθνές μονοπάτι Ε4 μέσα από μια ελαφρά ανηφορική πορεία σε πλαγιά, φτάνουμε στο επιβλητικό οροπέδιο της Ταύρης.
Μετά από ένα τέταρτο πεζοπορίας περνάμε και το οροπέδιο του Νιάτου και στη συνέχεια ακολουθώντας τα μπλε σημάδια του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων, αρχικά περπατώντας μέσα σε μια ρεματιά και στη συνέχεια για περίπου μια ώρα σε εύκολο χωματόδρομο φτάνουμε στο χωριό Καλοί Λάκκοι.
Είναι ένα εγκαταλελειμένο χωριό κτηνοτρόφων, το οποίο έχει ερημωθεί εδώ και δεκαετίες, όπως άλλωστε η ύπαιθρος στη συντριπτική της πλειοψηφία.
Άλλωστε σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να καλλιεργηθεί εκεί πάνω και ο μόνος τρόπος επιβίωσης είναι η κτηνοτροφία.
Τα μισογκρεμισμένα και ετοιμόρροπα κτίσματα μαρτυρούν την εγκατάλειψη του χωριού, στην πλειοψηφία τους στάνες, καταφύγια για τους βοσκούς και γούρνες για να πίνουν νερό τα πρόβατα και τα κατσίκια.
Τα χαλάσματα που κάποτε έσφυζαν από ζωή, φωνές και κίνηση, αποτελώντας τα σπίτια και τα ποιμνιστάσια του χωριού, σήμερα στέκονται βουβά και μελαγχολικά, στο έλεος της εγκατάλειψης και της φθοράς του χρόνου.
Το χωριό υποθέτω εγκαταλείφθηκε στην πρώιμη περίοδο μετά την κατοχή από τους κατοίκους που θα έψαξαν για τη δική τους Γη της επαγγελίας σε άλλα πιο εύφορα μέρη νοτιότερα.
Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.400 μέτρων και στην είσοδό του δεσπόζει ένας τεράστιος, αιωνόβιος και σκιερός πρίνος, ενώ στις πλαγιές που κατακλύζουν το χωριό υπάρχουν τεράστιες εκτάσεις με πευκοδάση.
Όλα τα κτίσματα του χωριού είναι πετρόκτιστα από ντόπιο υλικό της Σφακιανής Μαδάρας, με εξαίσια αρχιτεκτονική.
Αν και μικρό σε έκταση το χωριό μάλλον θα έχει μεγάλη ιστορία!!
Πόσοι βοσκοί δε θα περπάτησαν στα σοκάκια και τις πλαγιές του με τα ζώα τους, πόσοι αγωνιστές κατά τις διάφορες περιόδους των κρητικών επαναστάσεων δε θα βρήκαν καταφύγιο σε τούτο το απάτητο από εχθρούς άνδρο, πόσες οικογένειες δε θα έζησαν από αυτό το έρημο πλέον χωριουδάκι.
Από τους Καλούς Λάκκους είχα περάσει την Κυριακή 8 Απριλίου στα πλαίσια της πεζοπορίας που είχε πραγματοποιήσει ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων για τη διάσχιση του Σφακιανού Φαραγγιού.
Το χωριό βρίσκεται στο μέσο της σηματοδοτημένης πορείας και ουσιαστικά, προσπερνώντας το και ακολουθώντας ένα κατηφορικό δασωμένο μονοπάτι φτάνεις σε ακόμα ένα έρημο χωριό τον Άγιο Παύλο, από όπου αρχίζει και η κοίτη του Σφακιανού φαραγγιού.
Νομίζω όμως όμως ότι ακόμα πρέπει να χρησιμοποιείται από ελάχιστους βοσκούς το καλοκαίρι για το μάντρωμα των κοπαδιών τους.
Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό από το χωριό Καλοί Λάκκοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου