Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Ξυλόσκαλο - Καταφύγιο Καλλέργη

Μια πολύ δύσκολη ορειβατική - πεζοπορική εμπειρία είχαμε την προηγούμενη Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012 στην εκδρομή του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων.
Αρχικά η πεζοπορία ήταν προγραμματισμένη για ανάβαση στο πιο άγριο βουνό της Κρήτης τον Γκίγκιλο, αλλά επειδή οι καιρικές συνθήκες ήταν κακές έκαναν απαγορευτική την ανάβαση μιας και το βουνό ήταν απρόσιτο λόγω του άσχημου καιρού.
Έτσι λοιπόν τα πλάνα άλλαξαν και αποφασίστηκε από την αρχηγό μια πιο ήπια σχετικά πεζοπορία, από την περιοχή Ξυλόσκαλο στο οροπέδιο του Ομαλού όπου βρίσκεται η είσοδος του φαραγγιού της Σαμαριάς, ως το ορεινό καταφύγιο του Καλλέργη στο κέντρο των Λευκών Ορέων.
Πήραμε ένα μικρό ορεινό μονοπατάκι περίπου στα 1000 μέτρα υψόμετρο με ελαφρώς ανηφορική κλίση μέσα στο ψιλόβροχο, την πυκνή συννεφιά και την ομίχλη που κάλυπτε όλο το οροπέδιο του Ομαλού, το Γκίγκιλο από πίσω και που σίγουρα περιόριζε την ορατότητά μας σε μεγαλύτερο υψόμετρο.
Όσο ανεβαίναμε το ψιλόβροχο δυνάμωνε, το μονοπάτι έγινε πιο σκληρό και ανηφορικό ανάμεσα σε πυκνούς θάμνους με ικανοποιητική δενδρώδη βλάστηση, όμως το έντονο χειμωνιάτικο τοπίο σε συνδυασμό με την πανοραμική θέα του οροπεδίου και του ομιχλώδους Γκίγκιλου έδωσαν μια πιο όμορφη αν και παγωμένη γεύση στην ήδη δύσκολη από πλευράς καιρού πορεία μας.
Μετά από μισή ώρα περπατήματος στην πλαγιά αυτή βγήκαμε σε έναν χωματόδρομο που θα μας έβγαζε στο ορεινό καταφύγιο του ΕΟΣ ΧΑΝΊΩΝ.
Οι καιρικές συνθήκες δυσκόλεψαν αιφνιδίως, η ομίχλη ήταν έντονη, η βροχή δυνάμωσε και το κρύο ήταν τσουχτερό έως ανυπόφορο.
Φάγαμε αρκετό νερό και γίναμε σαν τις βρεγμένες γάτες μέχρι να φτάσουμε στο καταφύγιο του Καλλέργη σε υψόμετρο 1680 μέτρων.
Στο καταφύγιο ο κανονισμός λειτουργίας απαγορεύει την είσοδο με παπούτσια, αλλά μόνο με σαγιονάρες που προμηθεύει το καταφύγιο.
Αφού βγάλαμε τα βρεγμένα ρούχα και παπούτσια καθίσαμε μπροστά στην ευεργετική φουφού του τζακιού και στεγνώσαμε ρούχα και σώματα, βγάλαμε στη φόρα τα καλούδια που είχαμε πάρει για να φάμε και μείναμε μέσα στη ζεστασιά και τη θαλπωρή του καταφυγίου για 2 ώρες.
Κοντά στις 12.30 το μεσημέρι πήραμε την ομολογουμένως δύσκολη απόφαση για επιστροφή πίσω στον Ομαλό μέσω του ίδιου χωματόδρομου, χωρίς όμως να μπούμε στο μονοπατάκι.
Κατεβαίνοντας με γοργό και ταχύ βήμα μέσα στην ομίχλη, το κρύο και τη μπόρα που έκαναν την πεζοπορία ένα μαρτύριο εν τέλει καταλήξαμε μετά από μια ώρα στον Ομαλό.
Κεραστήκαμε μερικά άτομα τσικουδιά και κουλουράκια σε ένα σπίτι που μας φάνηκε παράδεισος λόγω της ζέστης που απέπνεε και αφού μαζεύτηκαν και τα 20 άτομα που συμμετείχαμε στη δραστηριότητα αναχωρήσαμε γύρω στις 14.30 για τα Χανιά.
Ήταν μια πολύ δύσκολη από πλευράς καιρού πεζοπορία, αλλά αποτελεί και μια ξεχωριστή εμπειρία ειδικά αν δεν είσα μαθημένος σε τέτοιου είδους πεζοπορίες.
Το καταφύγιο του Καλλέργη βρίσκεται σε υψόμετρο 1680 μέτρων στο κέντρο των Λευκών Ορέων, ακριβώς πάνω από τον εθνικό δρυμό Σαμαριάς και η προσέγγισή του γίνεται από την πορεία που περιέγραψα παραπάνω ξεκινώντας από το Ξυλόσκαλο.
Απέχει 5 χιλιόμετρα από τον Ομαλό και ανεβαίνει άνετα ένα βαρύ όχημα, είτε αγροτικό είτε τζιπάκι, αλλά σε καμία περίπτωση συμβατικό.
Ο χωματόδρομος που οδηγεί στο καταφύγιο είναι σε κακή κατάσταση, αν κάποιος θέλει δε να κάνει τη διαδρομή αυτή με τα πόδια θα χρειαστεί μια ώρα στο ανέβασμα και κάπως λιγότερη ώρα στο κατέβασμα.
Εσωτερικά το καταφύγιο μοιάζει με ελβετικό σαλέ στις Άλπεις, με αυστηρό εσωτερικό κανόνα λειτουργίας και μπορεί να φιλοξενήσει 50 άτομα παρέχοντας θέρμανση με τζάκι, ηλεκτροδότηση με γεννήτρια, οργανωμένη κουζίνα,υδροδότηση με δεξαμενή συλλογής βρόχινου νερού, εσωτερικές-εξωτερικές τουαλέτες και γενικά ένα πολύ παρεϊστικο και φιλόξενο κλίμα.
Η θέα που απολαμβάνει κάποιος από τον Καλλέργη είναι σπάνια, αφού είναι ορατά τα φαράγγια της Σαμαριάς και της Τρυπητής, οι κορυφές Γκίγκιλος, Βολακιάς, Μελινταού,Πάχνες και Ψηλάφι, αλλά δυστυχώς εμείς πέσαμε σε ομίχλη, οπότε η δυνατότητα αυτή ήταν αδιανόητη.
Θέλει κότσια για να κάνει κάποιος και κάτω από αυτές τις συνθήκες αυτή την εκδρομή.
Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες από την πεζοπορία ως το καταφύγιο του Καλλέργη

Στην είσοδο του Εθνικού Δρυμού Σαμαριάς με το φαράγγι αθέατο λόγω ομίχλης











Παίρνοντας το μονοπάτι για το καταφύγιο Καλλέργη μέσα από την πλαγιά






















Τελική κατεύθυνση προς το καταφύγιο Καλλέργη από ανηφορικό χωματόδρομο 

















Άντε και στην άλλη βόλτα αγαπητοί συμπλογκαγωνιστές και αναγνώστες, ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΜΙΑ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΚΑΙ ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ ΑΝ ΣΑΣ ΠΟΥΝΕ ΤΡΕΛΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΧΑΡΙΖΕΙ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΙΣ ΖΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ 4 ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΟΥ.
ΜΕ ΤΙΣ ΥΓΕΙΕΣ ΜΑΣ!!!!




























1 σχόλιο:

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Άλλη μία δυνατή εξόρμηση απ' ότι είδαμε και διαβάσαμε στην πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτησή σας.
Και βέβαια προσυπογράφουμε και τον επίλογο!
Ορεσίβιους χαιρετισμούς.